Κ.Βήτα:Η αφορμή μου είναι η αλήθεια

Δηλώνει μοναχικός, λιγομίλητος και παλιομοδίτης. Ωστόσο η μουσική και η τέχνη του αγγίζει τη γενιά του, τη γενιά μας, την εποχή μας. Όταν ήταν μικρός ήθελε να μάθει κιθάρα. Θυμάται με αγάπη τους Στέρο Νόβα και την παρέα του αλφάβητου. Ντύνει τις εικόνες με μουσική και θελει να επικοινωνεί με τον κόσμο μόνο μέσα από αυτή. Του αρέσει να αναζητά την κρυμμένη ομορφιά των ανθρώπων. Του λείπει η φύση, μα ανακαλύπτει και αποτυπώνει την ομορφιά της πόλης. Ακούει την καρδιά και τη συνείδησή του. Σε παλιότερη συνέντευξή του έχει πει: «Όταν χαμογελάς κάθε πρωί στον κόσμο, τότε οι άνθρωποι δίπλα σου θα καταλάβουν ότι είσαι όμορφος όπως η ψυχή σου». Αυτός είναι ο Κωνσταντίνος Βήτα.

Από τις σπουδές στη ζωγραφική και την ιστορία της τέχνης στην Αυστραλία,στην Αθήνα και την ενασχόληση με τις γραφικές τέχνες...Οι σπουδές αλλα και οι πρώτες επαγγελματικές εμπειρίες υποδηλώνουν καλλιτεχνικές τάσεις και αναζητήσεις.Πως αυτές οι τάσεις προσανατολίστηκαν τελικά στην ενασχόληση με τη μουσική;
Κ. Βήτα: Νομίζω πως δεν είμαι ο μοναδικός που του έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι θέμα εποχών, καταστάσεων, εσωτερικής αναζήτησης, πολλοί μουσικοί ακόμα και στην παγκόσμια ποπ ξεπήδησαν μέσα από τους εικαστικούς χώρους και έκαναν μουσική. Είναι κόσμοι που συνδέονται. Αλλά και να μην συνδέονταν, όταν ο άνθρωπος θέλει να κάνει κάτι, το κάνει. Έχω φίλους γιατρούς και επιστήμονες που είναι εξαιρετικοί μουσικοί ή ζωγράφοι παράλληλα. Δεν είχα σκοπό να γίνω μουσικός αρχικά, κάποια στιγμή ακούγοντας τους Public Enemy άρχισα να σκέφτομαι ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική. Έκανα αυτό που μου είπε η καρδιά μου.

Στην Αυστραλία κατά τη διάρκεια των σπουδών σας εκδηλώθηκαν και οι πρώτοι σας μουσικοί πειραματισμοί...Ποιο ρόλο έπαιξε το περιβάλλον στο εξωτερικό στη διαμόρφωση του ενδιαφέροντός σας για τη σύνθεση και ποιές ήταν και είναι οι επιρροές σας απο την ξένη μουσική σκηνή;
Κ. Βήτα: Στην Μελβούρνη γνώρισα μουσικούς που μου έδειξαν στην κιθάρα τα κατατόπια της folk μουσικής αν μπορώ να το πω έτσι. Έμαθα τα ανοιχτά κουρδίσματα και το finger picking, έπαιζα blues folk με φίλους σε μαγαζιά, στο δρόμο, ήταν μια πολύ ωραία εποχή. Παράλληλα άκουγα πολύ electro που ήταν μία τάση της εποχής, Gary Numan, Bauhaus, bronski beat, dépêche mode, αλλά και φολκ ροκ, ποστ πάνκ, ambient Klaus Schulze,Neu, Can, tangerine dream, Eno, άκουγα τα πάντα χωρίς περιορισμό. Με τους σπουδαστές από τη μουσική σχολή κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις για τη σύγχρονη μουσική κι έτσι αγάπησα και τη musique concrete. Όλο το περιβάλλον γύρω μου ήταν ένα δυνατό καλλιτεχνικό περιβάλλον που με επηρέασε.

Το συγκρότημα Στέρεο Νόβα-του οποίου υπήρξατε βασικός συντελεστής-αν και άνοιξε νέους δρόμους στην ελληνική στιχουργική και την ηλεκτρονική μουσική οδηγήθηκε στη διάλυση με αποτέλεσμα εσεις να ακολουθήσετε πλέον μια προσωπική καλλιτεχνική διαδρομή...Ποιες ήταν οι εμπειρίες σας απο τα χρόνια των Στέρεο Νόβα και τι οδήγησε στη διάλυσή τους;
Κ. Βήτα: Βρίσκω πολύ υγιές να χωρίζουν τα γκρουπ μετά από κάποιους δίσκους. Όσο φίλοι κι αν είναι μετά από λίγο καιρό δεν έχουν την ίδια επικοινωνία, αρχίζουν να εστιάζουν αλλού, ο καθένας θέλει να φτιάξει κάτι δικό του, οπότε απομακρύνεται από τον πυρήνα του γκρουπ ή αν μένει, δημιουργούνται ασαφείς καταστάσεις. Ήταν μια πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα οι Στέρεο Νόβα. Οι συναυλίες, η ζύμωση μεταξύ μας, η σύνθεση, η φιλία μας, ακόμα και οι δύσκολες στιγμές μας ήταν κάτι πολύ δυνατό, ήταν μια εμπειρία. Νομίζω πως από το δεύτερο δίσκο κιόλας, το Ντισκολάτα είχα νοιώσει πως θα χωρίσουμε. Κι έγινε. Ήταν μια ανάγκη και των τριών να ψάξουμε μέσα μας, να πάμε κάπου αλλού, να δημιουργήσουμε δικά μας πράγματα ο καθένας.

Ποιά είναι η άποψή σας για την εξέλιξη της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής ;
Κ. Βήτα: Δεν έχω άποψη για τέτοιου είδους ερωτήσεις. Με ρωτάνε συχνά και δυσκολεύομαι να απαντήσω. Νομίζω πως ο χρόνος κυλάει και μέσα σ’ αυτό το ποτάμι που τρέχει, ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του, δημιουργεί, χάνεται, κάνει αυτό που πιστεύει τη δεδομένη στιγμή, παίζει, χάνει, κερδίζει. Και ο μουσικός και ο ακροατής νομίζω πως πηγαίνουν στη γεύση που θέλουν τη δεδομένη στιγμή. Κάθε εποχή ανακυκλώνει τις προηγούμενες για να ζήσει. Το μέλλον έρχεται πάντα από το παρελθόν. Σημασία έχει πώς διαβάζεις και τι κατανοείς.

Ποιές ήταν οι εμπειρίες σας απο τις συνεργασίες σας με άλλους καλλιτέχνες και ειδικότερα με εκείνους απο διαφορετικές μουσικές σχολές; Σκοπεύετε να επαναλάβετε στο μέλλον ανάλογες συνεργασίες;
Κ. Βήτα: Μου αρέσει να κάνω αυτά που μου υποδεικνύει η καρδιά μου, η συνείδησή μου. Αυτά που κάνω στέλνουν και τους αντίστοιχους κυματισμούς. Συνεργάζομαι όταν πραγματικά πιστεύω πως μπορώ να ενωθώ πνευματικά με κάποιον και να μοιραστώ αντίστοιχα. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει στο μέλλον.
Η μουσική για την παράσταση ‘’2’’ του Δημήτρη Παπαϊωάνου το 2006 αποτέλεσε σταθμό στην καλλιτεχνική σας διαδρομή καθώς η ιδιαίτερη καλλιτεχνική αλλα και εμπορική επιτυχία τόσο της παράστασης όσο και της μουσικής που συνθέσατε γι αυτήν αύξησε την αναγνωρισιμότητα σας ως καλλιτεχνική προσωπικότητα και προσέλκυσε την προσοχή του κοινού.Ποιές είναι οι εμπειρίες σας απο αυτη τη συνεργασία και πόσο επηρέασε τη μετέπειτα καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Κ. Βήτα: Η εμπειρία μου από αυτή την παράσταση είναι μια βαθιά εμπειρία γιατί ακριβώς περιστοιχιζόμουν από πραγματικά σπουδαίους καλλιτέχνες σε κάθε τομέα. Ήταν όλοι συνεργάσιμοι, φιλικοί και πραγματικοί εργάτες. Ήταν όλοι άνθρωποι που δούλευαν με αγάπη για αυτό που έκαναν. Δεν έκανα τίποτε παραπάνω από τους άλλους, απλά συνέβαλα με τον τρόπο μου μέσα στο σύνολο. Όταν το γεγονός τελείωσε, απλά μπήκα στο στούντιο και ηχογράφησα τον «Άργο», ένα διπλό μουσικό άλμπουμ. Δεν νομίζω ότι με επηρέασε το γεγονός ότι πριν είχα κάνει το 2. Ίσα ίσα που το 2ο άλμπουμ ήταν τόσο άμπιεντ που δεν παίχτηκε πουθενά, όμως ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, απλά έφτιαξα τη μουσική που ήθελα. Νομίζω πως τα άλμπουμ μου συνεχίζουν να είναι κάπως περιθωριακά.

Η μουσική για θεατρικές παραστάσεις είναι μια σημαντική πτυχή της καλλιτεχνικής σας έκφρασης.Πόσο σημαντική είναι αυτη η καλλιτεχνική δραστηριότητα για εσάς;
Κ. Βήτα: Κοιτάξτε επειδή δεν εμφανίζομαι συχνά και δεν έχω άλλον τρόπο να ζήσω γράφω μουσική για το θέατρο για να βγάλω το ψωμί μου. Κάνω μια μουσική που δεν είναι εμπορική ώστε να μου αποφέρει χρήματα, οπότε συνθέτω και περιφερειακά για να μπορώ να ζω, είτε αυτό είναι θέατρο, είτε είναι κινηματογράφος. Πολλές φορές δεν έχω άλλη επιλογή. Η ζωή του μουσικού δεν είναι εύκολη.

Ποιές είναι οι πηγές της έμπνευσής σας; Οι δουλειές σας δίνουν την αίσθηση ότι λειτουργείτε κυρίως συναισθηματικά, ισχύει αυτή η διαπίστωση;
Κ. Βήτα: Ο καθένας εννοεί το συναισθηματικά με ένα πολύ δικό του τρόπο. Γράφω όταν καταλαγιάζουν όλα τα συναισθήματα μέσα μου και μετά παίρνω μια κάμερα κατά κάποιο τρόπο και περιγράφω τι έγινε, είναι λίγο σαν αποσπασματικό ρεπορτάζ από καταστάσεις. Ο συναισθηματισμός δεν μου αρέσει στην τέχνη. Πιστεύω πως τα κομμάτια που φτιάχνω είναι ξερά, ουδέτερα και αυτό με ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα. Αλλά για μένα σ’ ένα στίχο όλα έχουν σημασία, ακόμα και ο τοίχος που βρίσκεται πίσω από τον ήρωα του τραγουδιού. Είναι μια στεγνή μουσική όπου τίποτε δεν ωραιοποιείται αλλά και τίποτε δεν είναι λιγότερο από κάτι άλλο. Ο καθένας αντιμετωπίζει τη μουσική με το δικό του τρόπο. Σύμφωνα με αυτά που νοιώθει. Ας πούμε υπάρχουν τραγούδια που αρέσουν σε πολύ κόσμο και εμένα απλά δεν μου αρέσουν. Είναι πολύ φυσικό.

Κατά κανόνα-και με όχι σημαντικές διαφοροποιήσεις- οι συνθέσεις σας έχουν ένα συγκριμένο ύφος και κινούνται σ΄ένα περιορισμένο πεδίο ώστε να χαρακτηρίζονται κυρίως ως αστική φολκ ηλεκτρονικο-ακουστική μουσική.Σας έχει κεντρίσει ποτέ το ενδιαφέρον κάποιος διαφορετικός ήχος και ποιες είναι πιθανότητες να ασχοληθείτε μελλοντικά και με κάποιον άλλο μουσικό δρόμο;
Κ. Βήτα: Έχω γράψει δύο κύκλους που είναι μουσική για κουαρτέτα. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ξέρει ο κόσμος για μένα. Επίσης έχω ένα μουσικό κύκλο που είναι σύνθεση για πιάνο. Επίσης υπάρχουν πολλά ηλεκτρονικά κομμάτια που είναι άγνωστα στον κόσμο. Δεν είναι δυνατόν να τα δημοσιεύσω όλα, μπορεί κάποια από αυτά αργότερα. Μπορεί κάποια στιγμή να αφοσιωθώ μόνο στη σύνθεση. Μπορεί και να σταματήσω να γράφω μουσική και να κάνω κάτι άλλο. Νομίζω πως η ψυχή μου θα μου υποδείξει. Αυτή γνωρίζει καλύτερα για μας πολλές φορές.

Ο νέος σας δίσκος ‘’Ένωση’’ βασίζεται περισσότερο στα φυσικά όργανα και λιγότερο στον ηλεκτρονικό ήχο κι επίσης κινείται σε χαμηλότερους τόνους σε σχέση με τις προηγούμενες δισκογραφικές σας δουλειές...Πρόκειται για μια σκόπιμη ενορχηστρωτική διαφοροποίηση ή καταλήξατε σε αυτην απο τη γενικότερη διάθεση σας τη συγκεκριμένη συγκυρία;
Κ. Βήτα: Δεν είμαι στη μουσική για να κάνω κάτι σκόπιμα, ούτε πιστεύω στις συγκυρίες και στο τυχαίο, ούτε κυνηγάω τη στιγμή. Η δουλειά μου είναι αποτέλεσμα της αισθητικής μου, του χρόνου μου, της αφοσίωσης μου και του αγώνα μου σε κάτι που αγαπώ. Ξέρω πως είναι μια μουσική δύσκολη και ιδιαίτερη, που δεν απευθύνεται σε μεγάλο ακροατήριο. Αν αισθανθώ πως αυτό που θέλω να πω πρέπει να έχει από πίσω μόνο μπουρμπουλήθρες σε επανάληψη, θα το κάνω γιατί θα ξέρω πως αυτό είναι αλήθεια για μένα.

Επίσης στον τελευταίο σας δίσκο οι στίχοι αντλούν μεγάλο μέρος της θεματολογίας τους απο την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση.Θεωρείται ότι είναι υποχρέωση του καλλιτέχνη να κρίνει το ευρύτερο κοινωνικό-πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργεί;
Κ. Βήτα: Δεν κάνω κριτική στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση, αλλά κατά κάποιο τρόπο παρουσιάζω τον κόσμο που υπάρχει μέσα μου. Είναι μια αλληλεπίδραση. Ο κάθε μουσικός έχει τον τρόπο του. Πραγματικά δεν γνωρίζω ποια είναι η υποχρέωση ενός καλλιτέχνη. Η μουσική νομίζω πως ζυμώνεται μέσα στον κόσμο. Όλα είναι μία ζύμωση ώστε να φτάσουμε σε ένα επίπεδο συνειδητότητας. Η αφορμή μου είναι η αλήθεια. Η διαπίστωση της ατέλειας μέσα μου.

Ποια είναι τα σχέδια σας για τυχόν ζωντανές εμφανίσεις με στόχο την επικοινωνία της συγκεκριμένης δισκογραφικής δουλειάς; Υπάρχουν κάποια σχέδια για κάποια καλλιτεχνική δραστηριότητα στο προσεχές μέλλον;
Κ. Βήτα: Θα κάνω κάποιες συναυλίες για να παρουσιάσω την Ένωση αλλά και παλαιότερα τραγούδια. Επίσης γράφω τη μουσική για μια ταινία κι ένα θεατρικό έργο.

Ευχαριστώ πολύ, Κ.