Ο Κύπριος μουσικοσυνθέτης Μάριος Τόκας δεν είναι πια κοντά μας…έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο το πρωί της Κυριακής του Πάσχα σε ηλικία 54 ετών, αφού πέρασε το δικό του προσωπικό Γολγοθά.
Είναι αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων που προκαλεί ένα τόσο δυσάρεστο γεγονός σε μια κατά τα άλλα χαρμόσυνη ημέρα που προκαλεί μια μελαγχολική αμηχανία. Από τη μια στιγμή στην άλλη τα συναισθήματα αλλάζουν και οι εικόνες του εκλιπόντος, οι αναμνήσεις των τραγουδιών περνούν βιαστικά από το μυαλό και δύσκολα εκφράζονται με λόγια. Επρόκειτο για μια γλυκύτατη κι ευγενική φυσιογνωμία, έναν ευαίσθητο άνθρωπο που ο φακός της φωτογραφικής μηχανής ή της κάμερας τον έβρισκε πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη .Ήταν ιδιαίτερες οι στιγμές που με την λεπτή, ακατέργαστη φωνή του ερμήνευε με τρόπο συγκινητικό τραγούδια για την πολύπαθη πατρίδα του αλλά και τις μεγάλες επιτυχίες του. Η παρουσία και η ζωή του ,πέρα από τις δουλειές και τις συνεργασίες του, ήταν εξαιρετικά διακριτική…έζησε διακριτικά…έφυγε διακριτικά γιατί δεν ήθελε ακόμα κι αυτές τις τελευταίες δύσκολες στιγμές να στενοχωρήσει τους ανθρώπους που τον εκτιμούν και τον αγαπούν.
Σε αντίθεση με τη διακριτική παρουσία του ίδιου, τα τραγούδια που συνέθετε έκαναν πάντοτε αισθητή την παρουσία τους καθώς οι υπέροχες μελωδικές του γραμμές συναντούσαν πάντοτε αξιόλογους στίχους και σημαντικούς ερμηνευτές με αποτέλεσμα τη δημιουργία τραγουδιών που αντέχουν στο χρόνο.
Οι συνηθισμένες φράσεις και λόγια που εκφράζονται σε τέτοιες στιγμές ύστατου αποχαιρετισμού δεν αρμόζουν σ’ αυτόν τον σημαντικό καλλιτέχνη που έφυγε πρόωρα και άδικα από κοντά μας. Παραφράζουμε λοιπόν απλά το νόημα ενός τραγουδιού του και τον αποχαιρετούμε μ ένα δικό του δημιούργημα…
‘’Κράτα καρδιά μου ενός λεπτού σιγή, σβήσε το δάκρυ που πλημμύρισε τα μάτια…’’
Αντίο…
Λίγα λόγια για τη ζωή του…
Ο Μάριος Τόκας γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του ’54 στη Λεμεσό και έζησε από την πρώτη γραμμή -ως φαντάρος- τις δύο φάσεις της τουρκικής εισβολής.
Έφυγε από την Κύπρο με τ’ όνειρο να κάνει καριέρα στο πεντάγραμμο και με το πρώτο του πιάνο (δώρο του πατέρα του σε μικρή ηλικία, σε δύσκολους καιρούς) να τον έχει βοηθήσει να ελπίζει σε αυτό. Ήρθε στην Αθήνα το 1975 να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή και παράλληλα σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο. Στα τέλη του ’78 έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο με «Τα τραγούδια της παρέας» και επιλέγοντας ως ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά (με τον οποίο συνεργάστηκε ξανά αρκετά χρόνια αργότερα στο άλμπουμ «Βίος ανθόσπαρτος») κατάφερε να καθιερωθεί αμέσως στη συνείδηση του κοινού. Οι συνεργασίες-σταθμοί με το Δ.Μητροπάνο στους δίσκους ’’ Η εθνική μας μοναξιά’’ (1992) και ‘’Παρέα μ’ έναν ήλιο’’ (1994) άφησαν πίσω τους τραγούδια (‘’Θάλασσες’’, ’’Σ αναζητώ στη Σαλονίκη’’, ’’Λαδάδικα’’ κτλ) που αντέχουν στο χρόνο και συγκινούν ακόμα.
Ο Μάριος Τόκας θεωρούσε πάντοτε ότι ο Μάνος Λοΐζος ήταν ο άνθρωπος που τον βοήθησε πολύ στα πρώτα του βήματα. Ιδιαίτερες ήταν οι συνεργασίες του με τους Γιάννη Πάριο, Δημήτρη Μητροπάνο, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη και Μανώλη Μητσιά, στους οποίους «χάρισε» μερικές από τις σημαντικότερες επιτυχίες τους.
Πηγή φωτογραφίας: skai.gr
