Χάρις Αλεξίου-Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι

Τρία χρόνια μετά την τελευταία δισκογραφική της δουλειά ‘’Βύσσινο και Νεράτζι’’ η Χάρις Αλεξίου επιστρέφει στη δισκογραφία με το νέο της album «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ΄σαι» (Εστία/ Μinos- Εmi ) που περιέχει δέκα καινούρια τραγούδια (ένδεκα μαζί με μια επιπλέον ραδιοφωνική εκδοχή του τραγουδιού ‘’Μεγάλωσα’’) στα περισσότερα απο τα οποία η ίδια υπογράφει τους στίχους και τη μουσική. Η Χάρις Αλεξίου σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά το ‘’Οδός Νεφέλης ‘88’’ ανοίγει ξανά την ψυχή της στο κοινό, διαλέγει μια σειρά από ασπρόμαυρες φωτογραφίες από το προσωπικό της album ζωής, και τις κάνει τραγούδια.
Είναι διάχυτη σε ολόκληρο το δίσκο η αυτοβιογραφική διάθεση της μεγάλης ερμηνεύτριας που στη συγκεκριμένη συγκυρία αποπνέει-κυρίως μέσα απο τους στίχους της- ένα αίσθημα μελαγχολίας που χρωματίζεται απο τις υπέροχες μουσικές-που αντλούν τη θεματολογία τους απο ήχους της Μεσογείου, της Λατινικής Αμερικής και του αργεντίνικου τάνγκο-τις συνθέσεις και τις ενορχηστρώσεις.Η αυτοβιογραφική διάθεση της συγκεκριμένης δισκογραφικής δουλειάς κορυφώνεται και συμπυκνώνεται στο τραγούδι ‘’Μεγάλωσα’’ ένα ψυχογράφημα σε αφηγηματικό ύφος που ντύνεται με μια χαμηλότονη χιπ-χοπ μελωδία.Η επιλογή της μελωδίας αρχικά ξαφνιάζει τον ακροατή ,όμως η τελική αίσθηση είναι ότι η Χάρις Αλεξίου καταφέρνει-χαμηλώνοντας τους τόνους- να κάνει ‘’δικό’’ της ένα μουσικό δρόμο που για πρώτη φορά αποπειράται να προσεγγίσει και τελικά να ντύσει τους στίχους της με τη μελωδία που πραγματικά ταιριάζει στο ύφος τους.Στο δίσκο υπάρχουν κι άλλες σημαντικές στιγμές που ξεχωρίζουν όπως το «Σήμερα κλαίω αύριο γελώ» σε μουσική του Gustavo A. Santaolalla.Πρόκειται για μια εξαιρετική σύνθεση του Αργεντινού συνθέτη που περιλαμβανόταν στο βραβευμένο με Όσκαρ σάουντρακ της τανίας «Ημερολόγια μοτοσυκλέτας» την οποία η Χάρις Αλεξίου αποδίδει και προσαρμόζει εξαιρετικά στο ύφος του τραγουδιού.Το τραγούδι του νέου δημιουργού Μιχάλη Τούμπουρου ‘’Ραντεβού’’ εντάσσεται στα προσωπικά στιγμιότυπα της Χαρούλας Αλεξίου και ξεχωρίζει για την πυκνότητα των στίχων του και τη μελωδία που συγκροτούν μια εξαιρετική μπλάντα. Τέλος η ‘’Κρυμμένη αγάπη» (Amore annascunnuto)ή αλλιώς ‘’Η αγάπη θα σε βρεί όπου και να ‘σαι’’ σε στίχους Castiglia Mario που αποδίδει στα ελληνικά η Χάρις Αλεξίου και σύνθεση των Bruno Coulais και Felippe Fragione είναι ένα αξιόλογο τραγούδι με πολύ καλούς στίχους και μια εξαιρετική ερμηνεία.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσεγγίσει κανείς αποσπασματικά στιγμές απο την καριέρα της μεγάλης Ελληνίδας ερμηνεύτριας αλλά και να προσπαθήσει να απομονώσει το κριτικό του βλέμμα σε μια συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά.Διαρκώς ξεπηδούν στιγμές,ήχοι,αναμνήσεις,απο μια πολύ σημαντική καριέρα μιας κορυφαίας ερμηνεύτριας με μοναδική χροιά κι εκφραστικότητα στην ερμηνεία.Κι όμως η τελευταία της δισκογραφική δουλειά βρίσκει κι αυτη τη δική της θέση στον πιο πρόσφατο σταθμό μια μοναδικής καλλιτεχνική διαδρομής.Η Χάρις Αλεξίου σε αντίθεση με το ρεύμα της εποχής επιλέγει να παρουσιάσει στιγμές απο το προσωπικό της άλμπουμ ζωής αδιαφορώντας για την επικοινωνία και την εμπορικότητα της συγκεκριμένης δισκογραφικής δουλειάς.Παρά την εσωστρέφεια και τη μελαγχολία του ‘’Η αγάπη θα σε βρεί όπου και να σαι’’ που κάνει το δίσκο πιο βαρύ και δύσκολο στην ακρόαση,αυτό που τελικά εκλαμβάνει ο ακροατής και που επικαλύπτει τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι η ειλικρίνεια και η γνησιότητα της έκφρασης της Χάρις Αλεξίου σε όλα τα επίπεδα.Επιπρόσθετα,η Χάρις Αλεξίου μ΄αυτό το δίσκο πηγαίνει ένα ακόμα βήμα μπροστά στον τομέα της σύνθεσης,της στιχουργικής και γενικότερα της καλλιτεχνικής επιμέλειας καθώς η συγκεκριμένη δουλειά είναι καλλιτεχνικά άρτια επιβεβαιώνοντας τη δυνατότητα της να δημιουργεί πρωτογενές καλλιτεχνικό υλικό αλλα και να οικειοποιείται και να αποδίδει με το δικό της τρόπο μουσικές και στίχους που προϋπάρχουν σε πρώτες εκτελέσεις.Αυτή είναι μια πτυχή της καλλιτεχνικής προσωπικότητας της Χάρις Αλεξίου που με τη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά εξελίσσεται σημαντικά.Εξάλλου η δεδομένη καταξίωση σε σχεδόν απόλυτο πια επίπεδο της ερμηνευτικής της ικανότητας-που απλά επιβεβαιώνεται και στη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά-στρέφει πια την προσοχή της κριτικής και στις υπόλοιπες διαστάσεις της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας που παρουσιάζονται ακόμα πιο ώριμες και συγκροτημένες.






Τα τραγούδια του δίσκου:

1 Ο άνθρωπός μου
2 Σήμερα κλαίω, αύριο γελάω
3 Πως να πω, πως δεν σ αγάπησα
4 Το μυστικό
5 Γύρνα εκεί που αγαπάς
6 Μεγάλωσα
7 Έφυγα
8 Ραντεβού
9 Κάνω ότι μπορώ
10 Κρυμμένη αγάπη
11 Μεγάλωσα [Radion Version]


Ο δίσκος κυκλοφορεί από την εταιρία ESTIA RECORDINGS/EMI.

Ν.Μποφίλιου: ''Η γενιά μου θα οδηγήσει την ελληνική μουσική ένα βήμα μπροστά...''

Είναι κάποιες στιγμές που αισθάνεσαι την ανάγκη να μετρήσεις τις ελπίδες και τις προσδοκίες για το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού σε μια προσπάθεια να βρεις χαραμάδες φωτός σ΄ένα σκηνικό που συχνά φαντάζει γκρίζο...Αισθάνεσαι επίσης την ανάγκη να προσωποποιήσεις αυτές τις ελπίδες για να παρουσιάσεις αληθινά παραδείγματα ως επιχειρήματα απέναντι σε όσους επιμένουν να θάβουν βαθιά την ελπίδα εξυπηρετώντας τις δικές τους σκοπιμότητες.Κι όμως στη νέα ελληνική μουσική σκηνή υπάρχουν αρκετές φωτεινές καλλιτεχνικές προσωπικότητες που προσωποποιούν αυτές τις ελπίδες...θελήσαμε να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας σε μια εξ΄ αυτών, τη Νατάσσα Μποφίλιου,με αφορμή τις προσεχείς ζωντανές εμφανίσεις της στο Σταυρό του Νότου Club…και η συνάντηση απλά επιβεβαίωσε τη θετική εντύπωση που έχει ήδη δημιουργήσει η -μεχρι σήμερα- σύντομη αλλα ελπιδοφόρα καλλιτεχνική της διαδρομή.Τα λόγια της προδίδουν τη συγκροτημένη της σκέψη και την αποφασιστικότητά της να επιμείνει με συνέπεια στους βασικούς άξονες που έχει προδιαγράψει για την πορεία της στο καλλιτεχνικό στερέωμα.Η σκέψη της επιστρέφει συχνά στον Παρασκευά Καρασούλο,στον οποίο με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη αποδίδει την επαγγελματική της ενασχόληση με τη μουσική...το πρόσωπό της φωτίζεται όταν αναφέρεται στην καλλιτεχνική οικογένειά της,τον Κώστα Τσίρκα,το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη που παραμένουν πιστοί συνοδοιπόροι στα πρώτα βήματα της στο ελληνικό τραγούδι.Και σίγουρα διαθέτει μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη άποψη πάνω σε θέματα που αφορούν τη δική της διαδρομή αλλα και γενικότερα το χώρο της μουσικής και την ελληνική μουσική σκηνή...



Απο το Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών στο τραγούδι...Πώς προέκυψε η ενασχόληση με τη μουσική;

Νατ.Μποφ.: Ανέκαθεν αγαπούσα πάρα πολύ τη μουσική γι΄αυτό και σπούδασα πιάνο και θεωρία της μουσικής...Όμως παρα την αγάπη μου γι΄αυτή, κατα τη διάρκεια της μαθητικής και της φοιτητικής μου ζωής και όταν άρχισα να σκέφτομαι τι θα ‘θελα να κάνω στη ζωή μου δεν περνούσε απο το μυαλό μου ούτε για αστείο η ιδεά ν’ ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι.Κι αυτό γιατι ,όπως συμβαίνει στους περισσότερους νέους ,έτσι και σε μένα, οι μεγαλύτεροι μου είχαν δημιουργήσει το φόβο ότι απ’ αυτό το επάγγελμα δε θα μπορούσα να βγω αλώβητη,ότι δε θα μπορούσα τελικά να κάνω αυτό που θέλω χωρίς υποχωρήσεις.Επειδή όμως ήξερα απο την αρχή ότι δεν είναι στο χαρακτήρα μου και δε θα μπορούσα να κάνω υποχωρήσεις,είχα βγάλει εντελώς απο το μυαλό μου την επαγγελματική ενασχόληση με τη μουσική.Επειδή λοιπόν είχα καταλήξει ότι σαν προσωπικότητα μ’ ενδιέφερε και μου ταίριαζε η επικοινωνία,διάλεξα να σπουδάσω ένα επάγγελμα το οποίο θα είχε σχέση μ΄αυτή-τις Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Αθηνών θέλοντας να ασχοληθώ με την πολιτική επικοινωνία.Απο τη σχολή μου στην αρχή ήμουν πάρα πολύ ευχαριστημένη κι είχα μπει πολύ δυναμικά στην πανεπιστημιακή ζωή...Μέχρι τη στιγμή που ένας πολύ καλός μου φίλος,ο Κώστας Τσίρκας,μου είπε ότι σκόπευε να στείλει τραγούδια στη δεύτερη ακρόαση της Μικρής Άρκτου που διοργάνωνε ο Παρασκευάς Καρασούλος και ότι θα ήθελε να τραγουδήσω στο demo...Δέχθηκα να τραγουδήσω κι έτσι γνώρισα το Γεράσιμο Ευαγγελάτο...περάσαμε οι τρείς μας ένα καλοκαίρι απο το πρωι μέχρι το βράδυ μαζί και σιγά σιγά -δουλεύοντας για το demo- έγινα κι εγω μέλος αυτής της παρέας.Στη συνέχεια ο Γεράσιμος και ο Κώστας άρχισαν να με προτρέπουν να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου στην ακρόαση των ερμηνευτών,όπως κι έγινε και περάσαμε το διαγωνιστικό μέρος τόσο εγω όσο και τα παιδιά...Τότε ήρθε η πρόταση απο τον Παρασκευά Καρασούλο,να μας κάνει έναν ολόκληρο δίσκο...Έτσι δημιουργήθηκαν οι ΄΄Εκατό Μικρές Ανάσες’’ με τον Κώστα Τσίρκα να υπογράφει τη μουσική και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο τους στίχους στα τραγούδια ,τα περισσότερα απο τα οποία ήταν αυτα που είχαν σταλθεί ως demo για την ακρόαση.Κι έτσι δειλά-δειλά αλλα με πολύ φυσικό και αυθόρμητο τρόπο ξεκίνησα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι...


Παλαιότερα τραγουδούσες ερασιτεχνικά,στις παρέες και σε άλλες εκδηλώσεις ή η ενασχόληση με τη μουσική είχε να κάνει μόνο με το πιάνο και τα μαθήματα μουσικής;

Νατ.Μποφ.: Πάντα τραγουδούσα...ήμουνα στη χορωδία της ΕΡΤ και είχα δικό μου συγκρότημα απο τη β’ γυμνασίου με το οποίο παίζαμε στις εκδηλώσεις του σχολείου.Είχα συμμετάσχει επίσης στους Πανελλήνιους Μαθητικούς Αγώνες στους οποίους βραβεύτηκα.Αλλά παρόλο που μελετούσα πιάνο και άκουγα πάρα πολύ μουσική,είχα μέχρι τότε στο μυαλό μου ν’ αφήσω τη μουσική σ‘ ένα επίπεδο ερασιτεχνικό φοβούμενη κυρίως τον τρόπο που έβλεπα ότι γινόταν η μουσική.Κι αυτό γιατι έχω εμμονή σ΄αυτό το θέμα...για μένα η μουσική πρέπει να γίνεται μόνο μ’ έναν τρόπο,υπάρχει μόνο ένας δρόμος που πρέπει ν’ ακολουθήσω και γι αυτό θ’ ασχολούμαι με τη μουσική όσο θα μπορώ να λειτουργώ σύμφωνα μ’ αυτό τον τρόπο...Δεν εννοώ μόνο το είδος του τραγουδιού αλλά κυρίως τη διαδικασία με την οποία γίνεται...θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω σ’ ένα επίπεδο ομάδας...δε μου αρέσουν δηλαδή οι πολυσυλλεκτικοί δίσκοι,εκτός αν έχουν κάποιο συγκεκριμένο concept που οδηγεί στην πολυσυλλεκτικότητα.Θέλω να έχω μια ανθρώπινη σχέση με τους συνεργάτες μου.Γι αυτό με τα παιδιά είμαστε αδελφικοί φίλοι, μαζί ζούμε και μαζί κάνουμε μουσική κι έτσι η μουσική είναι προϊόν της σχέσης μας...αν δεν είχαμε αυτη τη σχέση μεταξύ μας δε θα μπορούσαμε να κάνουμε μουσική.Είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργεί μ΄αυτό τον τρόπο και ξέρω ότι δε θα μπορούσα ποτέ να μπω σε μια άλλη διαδικασία...


Θα μπορούσες να μας σκιαγραφήσεις αυτη την παρέα,τους δυο σταθερούς αλλα και τους υπόλοιπους νέους συνεργάτες,τις κοινές σας πεποιθήσεις για τη μουσική και το τραγούδι και τον τρόπο που δουλεύετε μαζί...;

Νατ.Μποφ.: Η παρέα μας είναι τετραμελής κι αποτελείται απο εμένα τον Κώστα Τσίρκα,το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη.Απλά ο Κώστας Τσίρκας μετά τις ‘’Εκατό Μικρές Ανάσες’’ αποφάσισε ότι ήθελε να κάνει μια παύση και να μη συμμετάσχει στον επόμενό μας δίσκο...Το Θέμη Καραμουρατίδη τον γνωρίσαμε στην ακρόαση της Μικρής Άρκτου...τα demo απο τις ‘’Εκατο Μικρές Ανάσες΄΄ έγιναν στο σπίτι του με τον ίδιο να παίζει πιάνο...γενικά υπήρχε απο την αρχή ένα πολύ φιλικό κλίμα και μια εξαιρετική χημεία μεταξύ μας. Με τα παιδιά ζούμε μαζί,είμαστε κάθε μέρα μαζί εδω και πολλά χρόνια και πρίν κάνουμε δίσκο.Πρώτα περνάμε καλά και μετά κάνουμε μουσική δηλαδή το επάγγελμα είναι αποτέλεσμα της προσωπικής μας ευχαρίστησης μέσα απο τη φιλική μας σχέση.Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε δουλεύουμε επαγγελματικά...υπάρχουν στη σχέση και τη δουλειά μας και στιγμές έντασης και πίεσης,όπως συμβαίνει εξάλλου και σε κάθε οικογένεια γιατι εμεις νιώθουμε ότι είμαστε μια οικογένεια κι ελπίζω να είμαστε έτσι για πάντα...
Σε όλες τις παραστάσεις ο Θέμης επιμελείται τις ενορχηστρώσεις και παίζει πιάνο,ενώ ο Γεράσιμος έχει την γενικότερη καλλιτεχνική επιμέλεια.Έχουμε μια συγκεκριμένη μπάντα,έναν άνθρωπο που επιμελείται τα video-γιατι υπάρχει video art σε προβολή σε κάθε μας παράσταση- τα οποία έχουν ένα συγκεκριμένο concept απο έναν εξαιρετικό κινηματογραφιστή,τον Παντελή Φραντζή...Επίσης υπάρχει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος που επιμελείται το φωτισμό και τον ήχο...υπάρχει γενικότερα ένα πολύ συγκεκριμένο σχήμα με παρείστικο κλίμα, μέσα στο οποίο μ ΄αρέσει να δουλεύω...



Στην εποχή ,δηλαδή, των αταίριαστων συνεργασιών αλλα και των συχνών φαινομένων διάλυσης συγκροτημάτων που οδηγεί σε ατομικές καλλιτεχνικές πορείες επιμένετε-μαζί με το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη-στη λογική της παρέας στη ζωή και στην καλλιτεχνική δημιουργία.Πιστεύεις ότι μέσα απο αυτη τη διαδικασία δημιουργούνται πιο αληθινά και ειλικρινή τραγούδια;

Νατ.Μποφ.: Ακριβώς.Θεωρώ ότι τα τραγούδια που φτιάχνονται στις εταιρείες-κάποιες φορές χωρίς να έχουν συναντηθεί οι καλλιτέχνες πριν απο τη συνεργασία- μπορεί να είναι σπουδαία λόγω της αξίας των συντελεστών αλλα νομίζω ότι πάντα θα λείπει η ανθρώπινη επαφή και η χημεία...Σ΄αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει σύμφωνα μ’ αυτα που έχω βιώσει...άλλωστε κάθε άνθρωπος σχηματίζει την άποψή του σύμφωνα με τα βιώματά του...εγω δηλαδη νιώθω ότι δε θα μπορούσα να κάνω ένα δίσκο υπο άλλες συνθήκες...Θεωρώ ότι αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνεται η μουσική κι αυτό αποδεικνύεται απο το γεγονός ότι τα περισσότερα μεγάλα πράγματα έχουν γίνει μέσα απο αυτη τη διαδικασία...
Όσον αφορα τα συγκροτήματα που οδηγούνται στη διάλυση αυτό οφείλεται στο ότι οι σχέσεις των ανθρώπων πολλές φορές ναυαγούν....Μπορεί κάποιο συγκρότημα να ξεκινήσει έχοντας ένα στόχο και στην πορεία να διαπιστώσει ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα και να αποφασίσει να κάνει κατι διαφορετικό...δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα κακών προθέσεων...έχω γνωρίσει καλλιτέχνες απο συγκροτήματα που οδηγήθηκαν σε διάλυση, οι οποίοι εκτιμούν πολύ ο ένας τον άλλο,απλα δε δουλεύουν πια μαζί και καθένας έχει θέσει τους δικούς του στόχους...



Η συνέχεια στον ''Ορφέα'' www.e-orfeas.gr

Κωνσταντινούπολη: Μια Πόλη μέσα μου...

Κωνσταντινούπολη...Istanbul... Δυο ονομασίες για μια πόλη που εναλλάσσονται σε μια λεπτή ισορροπία δυο διαφορετικών θρησκειών και πολιτισμών, μια λεπτή ιστορική ισορροπία δυο λαών η σχέση των οποίων στιγματίστηκε, δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται στην πορεία των χρόνων. Η Κωνσταντινούπολη είναι η μόνη πόλη στον κόσμο που βρίσκεται επί δύο ηπείρων, της Ευρώπης και της Ασίας. Μια Πόλη επι δύο ηπείρων να υποδηλώνει τη διελκυστίνδα των αντίθετων δυνάμεων που προσπαθούν να κατευθύνουν τη γειτονική χώρα απο τη μια πλευρά στην ευρωπαϊκή της προοπτική κι απο την άλλη στα βάθη της Ανατολής...Ο Κεράτιος κόλπος χωρίζει την ευρωπαϊκή πόλη σε δύο τμήματα: την αρχαία πόλη (Eminonu) προς το νότο, τον Γαλατά (Galata) και την αρχαία Πέρα (Beyoğlu) προς το βορρά - δηλαδή δεξιά του Κεράτιου, και τέλος απέναντι επί της ασιατικής ακτής το Σκουτάρι (Üsküdar).
Η Κωνσταντινούπολη προσεγγίζοντάς την απο ψηλά αποκαλύπτει ήδη τις ομορφιές της που ξεπροβάλλουν γύρω απο το Βόσπορο και τον Κεράτιο Κόλπο.Ομορφιές και εικόνες που ανακαλύπτει ο επισκέπτης απο κοντά πια με τις επισκέψεις του στην Πόλη,με τη φωτογραφική μηχανή να προσπαθεί μηχανικά να συνθέσει τον πίνακα της: τα τείχη της πόλης, την Αγια Σοφία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι,το Μπλε Τζαμί και το Τοπ Καπί, τη γέφυρα του Γαλατά και στο βάθος τη γέφυρα του Βοσπόρου,το παλάτι Ντολμαμπαχτσέ και τις πύλες απ' όπου έμπαινε στο λιμάνι ο Σουλτάνος με την αυτοκρατορική λέμβο, το τέμενος Σουλεϊμανιγιέ...
Το ενδιαφέρον του Έλληνα επισκέπτη επικεντρώνεται στην Αγ. Σοφιά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι, ως σύμβολα του χριστιανισμού στην πορεία των χρόνων και μεσα ,πλέον, σε μια μουσουλμανική πόλη.Η υποβλητική κατασκευή της Αγ.Σοφιάς-σε αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο με τον τρούλο να δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα κομμάτι ουρανού που κρέμεται στη γη- καθηλώνει σώματα και ψυχές....Τα ψηφιδωτά με τις χριστιανικές μορφές που ξεπροβάλλουν πίσω απο τις επικαλύψεις των μουσουλμανικών συμβόλων μοιάζουν να υποδηλώνουν την επιβολή της ιστορίας στις βουλές των ανθρώπων. Απο την άλλη η ατμόσφαιρα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο,στην εκκλησία του Αγ.Γεωργίου και στην ευρύτερη συνοικία του Φαναρίου-που είναι συνειδητά απομονωμένη απο το τουρκικό καθεστώς-είναι κατανυκτική και το περιβάλλον υποβλητικό προκαλώντας συναισθήματα που ξεπερνούν τη σχέση και τη στάση που έχει καθένας απέναντι στο χριστιανισμό.Το προσκύνημα και η συγκέντρωση σ’ αυτα τα δυο σύμβολα του χριστιανισμού είναι για τους Έλληνες της Πόλης δήλωση σύμπνοιας και αλληλεγγύης απέναντι σ ΄ένα καθεστώς που εχθρεύεται τα θρησκευτικά συναισθήματά τους,και απο την άλλη για τους Έλληνες επισκέπτες αποτελεί φόρο τιμής στην Ιστορία. Είναι ακόμα έντονες οι εικόνες και τα συναισθήματα μου απο την επίσκεψη στην Αγ.Σοφιά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο...εικόνες φορτισμένες απο τις ιστορικές αναφορές ,απο έναν ιστορικό συναισθηματισμό που υποβάλλει κάθε Έλληνα ανεξάρτητα απο την πίστη και τη σχέση του με τη θρησκεία.
Εκτός απο τα σύμβολα του χριστιανισμού η επίσκεψη στους χώρους προσκυνήματος των μουσουλμάνων αλλά και στα άλλα μνημεία-σύμβολα της τουρκικής ιστορίας αποτελεί για τον επισκέπτη μια μοναδική ευκαιρία να έρθει σε επαφή με το μουσουλμανισμό και να γνωρίσει τις θρησκευτικές συνήθειες και τον πολιτισμό του γειτονικού λαού. Η επίσκεψη στο παλάτι των Σουλτάνων Τοπ Καπί αλλα και στα ανάκτορα του Ντολμαμπαχτσε φέρνει τον επισκέπτη σε επαφή με το μεγαλείο και τη χλιδή της ζωής των Σουλτάνων.Το Μπλε Τζαμί ή Τζαμί του Σουλτάνου Αχμέτ (στα τούρκικα Sultanahmet Camii) είναι το ωραιότερο και μεγαλύτερο τζαμί στην Κωνσταντινούπολη, ξακουστό και για την αρμονία του και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της Ισλαμικής αρχιτεκτονικής παγκοσμίως .
Πέρα απο τα αξιοθέατα και τα μουσεία της Πόλης αξίζει κανείς να επισκεπτεί τη Σκεπαστή Αγορά (Καπαλί Τσαρσί), έναν πολύχρωμο λαβύρινθο με 4.500 δρομάκια, γεμάτο μικρά μαγαζάκια.Η Σκεπαστη Αγορά αποτελεί μια μοναδική εμπειρία κλειστού παζαριού όπου ο επισκέπτης χάνεται μέσα στα στενά σοκάκια,κι έχει να επιλέξει απο μια μεγάλη ποικιλία εμπορευμάτων απο πάρα πολλά μικρά μαγαζιά και να μυηθεί στη φιλοσοφία του παζαριού.Αφήνοντας πίσω του τη Σκεπαστή Αγορά και κατηφορίζοντας προς την πολυσύχναστη γέφυρα του Γαλατά, ο επισκέπτης μπορει να περπατήσει στην προκυμαία,να κάνει μια στάση στο Τζαμί των Περιστεριών και το Αιγυπτιακό Παζάρι και να ψωνίσει εξωτικά μπαχαρικά. Μια μοναδική ποικιλία χρωμάτων,αρωμάτων και γεύσεων απο τρόφιμα,γλυκά,τσάι και μπαχαρικά μυεί τον επισκέπτη στα προϊόντα της Ανατολής και τον προκαλεί να γνωρίσει τη γευστική εμπειρία της Πολίτικης Κουζίνας.Μετα απο το Αιγιαπτιακο Παζάρι μπορεί κανείς να διασχίσει τη γέφυρα του Γαλατά προς τη συνοικία Μπέγιογλου (Πέραν), όπου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έμεναν οι Ευρωπαίοι κάτοικοι. Στενά ανηφορικά δρομάκια οδηγούν στον πολυσύχναστο και γεμάτο καταστήματα πεζόδρομο Istiklal Caddesi που καταλήγει στην Πλατεία Ταξίμ, το σύγχρονο κέντρο της πόλης.Πρόκειται για μια συνοικία στα πρότυπα των συνοικιών άλλων ευρωπαικών πόλεων,με εικόνες διαμετρικά αντίθετες με άλλες υποβαθμισμένες και φτωχές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης.Αρκεί να περπατήσει κανείς στις φτωχικές συνοικίες της πόλης με τα στενά-υγρά το χειμώνα-σοκάκια και τις παλιές κατοικίες για να συνειδητοποιήσει το μέγεθος των αντιθέσεων που ενυπάρχουν στην πόλη αυτή. Όσο εντυπωσιακή είναι η περιήγηση στα αξιοθέατα της πόλης κατα τη διάρκεια της ημέρας άλλο τόσο μαγευτική είναι η εικόνα της Κωνσταντινούπολης τη νύχτα...απο διάφορες συνοικίες της Πόλης μπορεί κανείς να αντικρύσει την Πόλη φωτισμένη και τα νυχτερινά καράβια που περνούν τα στενά του Βοσπόρου απολαμβάνοντας το παραδοσιακό τουρκικο τσαι ή ναργιλέ.
Το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη είναι ένα ταξίδι στην Ιστορία,ένα προσκύνημα στην ιστορία...ένα ταξίδι σε μια χώρα, σε μια πόλη που συνορεύει με την ψυχή και την ιστορική μνήμη των Ελλήνων...η πιο χαρακτηριστική ταξιδιωτική εμπειρία για έναν Έλληνα που προσφέρεται για συμφιλίωση με την Ιστορία αλλα και ταυτόχρονα μια ευκαιρία μύησης σε μια άλλη κουλτούρα που κυριαρχείται απο το μουσουλμανισμό.Είναι μια πόλη στην οποία νιώθεις ότι έχεις ταξιδέψει ξανά μέσα απο τις φορτισμένες διηγήσεις και τις χρωματισμένες με ισχυρές δόσεις πατριωτισμού ιστορικές αναφορές.


Ασκήσεις ιστορίας στα στενά του Βοσπόρου,στην Πόλη των αντιθέσεων,στην Πόλη που ζει μέσα μας,μέσα μου...


Δημοσίευση στο περιοδικό Ως3 στο τεύχος Μαρτίου (www.os3.gr)

Αργοπεθαίνει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος

της συνήθειας,

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα

τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει

και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.



Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο

και τα διαλυτικά σημεία στο " ι "

αντί ενός συνόλου συγκινήσεων

που κάνουν να λάμπουν τα μάτια ,

που μετατρέπουν ένα χασμουρητό

σε ένα χαμόγελο,

που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος

και στα συναισθήματα.



Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,

όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα

για την αβεβαιότητα

για να κυνηγήσει ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του

τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του

να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.



Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,

όποιος δεν διαβάζει,

όποιος δεν ακούει μουσική,

όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.



Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του

παραπονούμενος για τη τύχη του

ή για την ασταμάτητη βροχή.



Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του

πριν την αρχίσει,

όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.



Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη

από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή

θα οδηγήσει στην επίτευξη

μιας λαμπρής ευτυχίας.



Pablo Neruda

''Στη Διαπασών''

Μια απο τις μεγαλύτερες φωνές στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού,ο Δημήτρης Μητροπάνος, επιστρέφει –ύστερα απο τις σποραδικές καλλιτεχνικές δραστηριότητες των τελευταίων χρόνων εξαιτίας της περιπέτειας της υγείας του- με δεκατρείς ερμηνείες στη διαπασών...απο τις δύσκολες,μοναχικές,προσωπικές στιγμές της περασμένης περιόδου, στην αγκαλιά δεκαέξι δημουργών,στην αγκαλιά του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού ...μετα το δώρο ζωής ,δεκατρία δώρα- δώδεκα λαϊκά τραγούδια κι ένα μπλούζ- απο δεκαέξι φίλους-δημιουργούς του μεγάλου λαϊκού ερμηνευτή που εμπνεύστηκαν απο τη φωνή του και ενώθηκαν σ’αυτή...από τον Τάκη Μουσαφίρη που επέστρεψε έπειτα από χρόνια, τον Χρήστο Λεοντή και το Θάνο Μικρούτσικο,μέχρι τους Παντελή Θαλασσινό, Οδυσσέα Ιωάννου, Γιώργο Κλεφτογεώργο, Γιάννη Κότσιρα, Σταμάτη Κραουνάκη, Δημήτρη Λέντζο, Γιάννη Μηλιώκα, Κυριάκο Ντούμο, Μάνο Ξυδού, Λάκη Παπαδόπουλο, Μίλτο Πασχαλίδη, Φίλιππο Πλιάτσικα, Διονύση Τσακνή.

Παρα τη δηλωμένη προτίμηση του μεγάλου ερμηνευτή σε κύκλους τραγουδιών μ΄ένα συνθέτη , τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της συγκυρίας που συνδέονται με αυτή τη φάση της προσωπικής ζωής του Δημήτρη Μητροπάνου και της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας οδήγησαν σ’ αυτον τον πολυσυλλεκτικό δίσκο.Όμως αυτη η δισκογραφική δουλειά,διαθέτει ειδικά χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν απο κάθε άλλη αντίστοιχη του ιδίου ή άλλων καλλιτεχνών.Παλαιότεροι και νέοι δημιουργοί με δεδομένη την απεριόριστη εκτίμησή τους στο μεγάλο λαϊκό ερμηνευτή και με το ιδιαίτερο στοιχείο της συναισθηματικής φόρτισης εξαιτίας της προσωπικής περιπέτειάς του,συγκεντρώθηκαν στη φωνή του,εμπνεύστηκαν και έγραψαν γι’ αυτήν προσφέροντας ότι καλύτερο απο το ταλέντο,την εμπειρία και τη δημιουργικότητά τους για να στηρίξουν και να αγκαλιάσουν ξανά την τελευταία μεγάλη αληθινή φωνή.

Με το υπέροχο ζεϊμπέκικο «Ζωή νταλίκα κόκκινη» που έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης (στίχοι - μουσική), ξεκινά το καινούριο δισκογραφικό «ταξίδι» του Δημήτρη Μητροπάνου.

«Εχω ένα φίλο από τη Λάρισα. Οδηγεί νταλίκα. Ενα βράδυ, το καλοκαίρι τα 'πιαμε και μου είπε "γράψε κάτι και για μας, για μια ζωή στο τιμόνι, ταξίδια στην εθνική και ύπνο μέσα στην νταλίκα". Του είπα "θα γράψω ένα ζεϊμπέκικο και θα το πει ο Μητροπάνος..."». Κι έτσι ο Σταμάτης Κραουνάκης έγραψε το «Ζωή νταλίκα κόκκινη»,ένα εξαιρετικό λαϊκό τραγούδι (με την κυριολεκτική έννοια του όρου καθώς περιγράφει βιώματα και εμπειρίες μιας κατηγορίας ανθρώπων που εργάζονται κάτω απο δύσκολες συνθήκες ) που ο Δ.Μητροπάνος απογειώνει με την ερμηνεία του.

«Ζωή νταλίκα κόκκινη/ στις εθνικές του κόσμου,

του Στέλιου τα τραγούδια/ βενζίνα των φτωχών,

αγάπη θεοσκότεινη/ πολλά ουίσκια εντός μου,

ακούνε τα ζεϊμπέκικα/ σαν το Πάτερ Ημών,

Πίκρα μανούλα μου το γάλα/ πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,

τα εργοστάσια μεγάλα/ τα μεροκάματα μικρά...»।

Πολύ αξιόλογο και το δεύτερο τραγούδι του δίσκου «Δίψα ο έρωτας κι αρμύρα» με τους ερωτικούς στίχους του Οδ.Ιωάννου και την όμορφη μελωδία του Παντελή Θαλασσινού

«Δίψα ο έρωτας κι αρμύρα

Πίναμε απ’ το ίδιο στόμα

Μου παιρνες πίσω ότι σου πήρα

Τρώγαμε απ’ το ίδιο σώμα»

Ο Γ. Μηλιώκας συνάντησε το Δ.Μητροπάνο στο Παρίσι προτού χειρουργηθεί...«μια εποχή που οποιοσδήποτε θα λύγιζε - αλλά όχι εκείνος. Τότε κάναμε το ψυχογράφημά μας» διηγείται...το αποτέλεσμα ήταν το τραγούδι «Μια εκδρομή», ένα τραγούδι «ταμένο» στην προσωπικότητα του Μητροπάνου. «Το τραγούδι «Μια εκδρομή» είναι γραμμένο μόνο για σένα.Αν δε σ’αρέσει πέτα το.Κανείς άλλος δεν δικαιούται να το τραγουδήσει.» γράφει ο Γ.Μηλιώκας στο Δ.Μητροπάνο κι εκείνος απαντά με μια εξαιρετική βιωματική και συναισθηματικά φορτισμένη ερμηνεία των στίχων...

«Μια εκδρομή είναι η ζωή μου

Μια μαγική διαδρομή...

Εμένα και ο θάνατος μου φαίνεται γιορτή,

Ένα λαχείο είναι η ζωή ας είναι κι αμορτί...»

Ένας άλλος σημαντικός σταθμός του δίσκου είναι η ερμηνεία του Δ.Μητροπάνου στο τραγούδι «Έρωτας Αρχάγγελος» σε μουσική του Χ.Λεοντή και στίχους του Δ.Λέντζου.Πρόκειται για μια επανεκτέλεση του τραγουδιού που είχε ηχογραφηθεί για πρώτη φορά απο τον ίδιο ερμηνευτή για ένα κύκλο τραγουδιών του Χρήστου Λεοντή σε στίχους του ποιητή Δημήτρη Λέντζου που είχε κυκλοφορήσει απο τις εκδόσεις «Μετρονόμος» (2007).Πρόκειται για ένα απο τα καλύτερα και πληρέστερα λαϊκά τραγούδια-ένα αργόσυρτο ζεϊμπέκικο- που έχει ερμηνεύσει ο Δ.Μητροπάνος τα τελευταία χρόνια,σε μια εξαιρετική σύνθεση του Χρήστου Λεοντή και με τους ποιητικούς στίχους του Δημήτρη Λέντζου.

Στις αξιοσημείωτες στιγμές του δίσκου το ντούετο του Δ.Μητροπάνου με το Γιάννη Κότσιρα στο τραγούδι «Και πάλι εδώ» σε στίχους και μουσική του Γ.Κότσιρα αλλά και η επανεμφάνιση στη δισκογραφία μετά απο πολλά χρόνια του λαϊκού συνθέτη Τάκη Μουσαφίρη.Ο Τάκης Μουσαφίρης με την ιδιαίτερη σχέση-καλλιτεχνική και προσωπική-που τον συνδέει με το Δ.Μητροπάνο του χαρίζει δύο τραγούδια «Αγάπη μου,την άλλη φορά» και «Ο μονομάχος» που έχουν κάτι απο το άρωμα των παλιών συνεργασιών τους.

Πρόκειται συνολικά για έναν πολύ αξιόλογο δίσκο με τη συμμετοχή πολλών και σημαντικών δημιουργών που ένωσαν τις δυνάμεις τους στη συνισταμένη της φωνής του Δημήτρη Μητροπάνου γιατί και αυτοί χρειάζονται πάντα αυτής της ολκής ερμηνευτές ,αυτη τη λαϊκή δύναμη της ερμηνείας για να κοινωνήσουν το μήνυμα του λόγου και της δημιουργίας τους στο κοινό.Ο Δημήτρης Μητροπάνος δέχτηκε με αγάπη και ευγνωμοσύνη τα δώρα των φίλων και συναδέλφων του και τους αντάμειψε ερμηνεύοντας τα μοναδικά με την εξαιρετική χροιά και τη δωρική λαϊκότητα της φωνής του.Ένας δίσκος με σημαντική καλλιτεχνική αλλα και συμβολική αξία,ένας δίσκος ορόσημο που σηματοδοτεί την ολική και δυναμική επιστροφή του Δ.Μητροπάνου στα καλλιτεχνικά δρώμενα...ένας δίσκος που έγινε απο όλους με αγάπη στη διαπασών...μια επιστροφή στη διαπασών...

Τα τραγούδια του δίσκου:

01.Ζωη νταλίκα κόκκινη

(Μουσική,στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης)

02.Δίψα ο έρωτας κι αρμύρα

(Μουσική:Παντελής Θαλασσινός,Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου)

03.Μια εκδρομή

(Μουσική,στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας)

04.Θες έναν κόσμο πιο μεγάλο

(Μουσική:Θάνος Μικρούτσικος,Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου)

05. Όσοι ζουν αληθινά

(Μουσική,στίχοι:Φίλιππος Πλιάτσικας)

06.Θα φύγω νύχτα

(Μουσική:Λάκης Παπαδόπουλος,στίχοι: Κυριάκος Ντούμος)

07.Κάποτε

(Μουσική:Μίλτος Πασχαλίδης,στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου)

08.Αγάπη μου,την άλλη φορά

(Μουσική,στίχοι:Τάκης Μουσαφίρης)

09.Και πάλι εδω- Δ.Μητροπάνος-Γ.Κότσιρας

(Μουσική,στίχοι:Γιάννης Κότσιρας)

10.Είμαι άνθρωπος ακόμα

(Μουσική,στίχοι:Mάνος Ξυδούς)

11.Ο μονομάχος

(Μουσική,στίχοι:Τάκης Μουσαφίρης)

12.Παλεύω

(Μουσική:Διονύσης Τσακνής,Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογεώργος)

13.Έρωτας Αρχάγγελος

(Μουσική:Χρήστος Λεοντής,στίχοι:Δ.Λέντζος

Στιγμές απο το studio…

«Είναι φοβερό,είχα δίπλα μου για λίγες ώρες τον αληθινό εκπρόσωπο.Είναι χρυσός άνθρωπος.Ειρηνικός ωκεανός»

Σταμάτης Κραουνάκης

«Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι φίλος μου πάνω απ΄όλα.Τον αγαπάω και ξέρω πως μ’αγαπάει.Δικός μου άνθρωπος.Απ΄αυτούς τους λίγους.Φέτος στη μεγάλη συναυλία για τα δάση το Σεπτέμβρη ανακάλυψα ότι δεν είμαι ο μόνος που τον νιώθω έτσι.Εξήντα χιλιάδες κόσμος κρεμόντουσαν στο παράπονο της φωνής του,τον αποθέωναν και όλοι έστελναν την αγάπη τους.Μοιραστήκαμε όλοι εκείνη τη βραδιά την ίδια συγκίνηση.Ο κόσμος διαβάζει στη φωνή του,τον αυθεντικό μεγάλο καλλιτέχνη που δίνει την ψυχή του χωρίς να υποκρίνεται κανέναν άλλο ρόλο.Δεν έχει άλλωστε ανάγκη κανέναν άλλο.Είναι ήδη απο μόνος του ήρωάς τους.»

Θάνος Μικρούτσικος

«Ο Μητροπάνος έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας ,το οποίο έχει μπεί και στο λαιμό του και τον έχει κάνει να μην έχει σωσίες»

Λάκης Παπαδόπουλος

«Ξεδιψάω απο το ‘’άλφα’’ σου και μόνο για σένα παραμένω αμίλητος»

Ο φίλος σου

Μίλτος Πασχαλίδης

«Συγκλονίστηκα...ένας Μητροπάνος στα Μητροπάνω του...»

Τάκης Μουσαφίρης

«Ελάχιστοι τραγουδιστές σήμερα στον κόσμο έχουν ανεπτυγμένο το ‘’αίσθημα των blues’’.Ένας απο αυτούς είναι και ο Δημήτρης Μητροπάνος»

Μάνος Ξυδούς

«Η απόλυτη και καθολικά αναμενόμενη γλυκιά επιστροφή»

Διονύσης Τσακνής

«Όπως τότε,σε παλαιότερα τραγούδια μου,με τον Καζαντζίδη,τον Ξυλούρη,το Μητσιά,έτσι και τώρα με τον Μητροπάνο,η ευτυχισμένη και η γενναιόδωρη ερμηνεία του στον ‘’Έρωτα Αρχάγγελο’’ προσφέρει τα πλούσια δώρα της επικοινωνίας,της αντριοσύνης,της εσωτερικής δύναμης και της απέραντης μελαγχολίας»

Χρήστος Λεοντής

Ο δίσκος ‘’Στη Διαπασών’’ κυκλοφορεί απο την EMI.