Σαν πυροβάτης...

Ο Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης)-αδελφός του Νίκου και του Γιάννη Ξυλούρη- γεννήθηκε το 1942 στα Ανώγεια της Κρήτης.Πρόκειται για μια ξεχωριστή μορφή της κρητικής μουσικής, διαθέτει μία φωνή με ιδιαίτερη χροιά και προσωπικό ύφος στο παίξιμο της λύρας και των άλλων παραδοσιακών οργάνων.Άνθρωπος με αρχέγονο παρουσιαστικό και αρχέγονη φωνή καταφέρνει να προσελκύει νέους ανθρώπους φίλους της κρητικής μουσικής και όχι μόνο.Εσωστρεφής και λιγομίλητος ,σπάνια εκφράζεται με λόγια που όμως αποδεικνύουν την καθαρότητα της σκέψης του και την ειλικρίνεια των συναισθημάτων του αλλά και της καλλιτεχνικής του έκφρασης.Απο ένα μικρό ορεινό χωριό της Κρήτης κατάφερε να βρεθεί στα μεγαλύτερα εθνικ φεστιβάλ του κόσμου και να συγκινήσει ,να παρασύρει με το παίξιμο και τις ερμηνείες του κοινό με διαφορετική κουλτούρα,γλώσσα και ιδιοσυγκρασία μέσα απο την κοινή γλώσσα της μουσικής και της ειλικρινούς έκφρασης... αναγκάζοντας ακόμα και τον ίδιο τον Νικ Κέιβ να τον χαρακτηρίσει ως «τον τελευταίο Ευρωπαίο αυθεντικό ρόκερ» και «τον Έλληνα με τη μαγεμένη λύρα».
Μέσα απο το άλμπουμ «Σαν πυροβάτης» -που κυκλοφορεί από τον Μικρό Ήρωα και περιλαμβάνει ηχογραφήσεις από τις πρόσφατες ζωντανές εμφανίσεις του Ψαραντώνη στη Θεσσαλονίκη μαζί με την κόρη του Νίκη Ξυλούρη, που τον συνοδεύει στα κρουστά και το τραγούδι- ο ακροατής έχει την ευκαιρία να γνωρίσει την καλλιτεχνική προσωπικότητα του Ψαραντώνη και να γίνει κοινωνός της μουσικής του έκφρασης και της ατμόσφαιρας που επικρατεί στις συναυλίες του.Ριζίτικα τραγούδια μέσα απο την κρητική παράδοση (‘’Ο κυρ Βοριάς’’,’’Μάνα λούγε με’’,’’Κοιμάται ο ήλιος’’,’’Πότε θα κάμει ξαστεριά’’...) αλλά και πιο σύγχρονα τραγούδια (‘’Η τίγρη’’ και ‘’Να χεν η θάλασσα βουνά’’) παρουσιάζονται με το ιδιαίτερο παίξιμο της λύρας και τη μοναδική έκφραση του Ψαραντώνη.
Ο διπλός αυτός δίσκος-ζωντανή ηχογράφηση παρέχει στους μυημένους στην καλλιτεχνική έκφραση του Ψαραντώνη άλλη μια εξαιρετική μουσική εμπειρία αλλά και σ΄αυτούς τους ακροατές που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τη φωνή και το παίξιμο της λύρας του μια αντιπροσωπευτική εικόνα της καλλιτεχνικής του έκφρασης και της μοναδικής ατμόσφαιρας που επικρατεί σε κάθε του μουσική παράσταση.

Ο δίσκος ‘’Σαν πυροβάτης’’ κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις ‘’Μικρός Ήρως’’.


Cd 1

1. ΝΑ ΚΑΜΩ ΘΕΛΩ ΤΑΡΑΧΗ - Ψαραντώνης
2. ΚΟΥΝΤΟΥΡΟ ΚΟΥΝΤΟΥΡΟ ΣΚΟΙΝΙ
3. ΕΜ' ΟΝΤΕ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Μαλεβιζιώτης)
4. Η ΤΙΓΡΗ
5. Ο ΚΥΡ ΒΟΡΙΑΣ (Ριζίτικο)
6. ΜΑΝΑ, ΛΟΥΓΕ ΜΕ - Νίκη Ξυλούρη (Ριζίτικο)
7. Η ΚΥΒΕΡΝΟΥΝΕ ΔΥΟ ΘΕΟΙ - Νίκη Ξυλούρη
8. ΤΟ ΜΕΡΑΚΛΙΔΙΚΟ ΠΟΥΛΙ - Νίκη Ξυλούρη
9. ΦΑΡΑΓΓΙ
10.ΜΙΚΙΟ ΚΟΠΕΛΙΔΑΚΙ ΜΟΥ
11.Θ' ΑΝΕΒΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
12. ΚΟΙΜΑΤΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ - Νίκη Ξυλούρη (Ριζίτικο)

Cd 2

1. ΝΑ 'ΧΕΝ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΒΟΥΝΑ
2. ΠΟΥ 'ΝΑΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ
3. Ο ΔΙΑΣ (Υμνος στον Ψηλορείτη)
4. ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΤΕΧΕ
5. ΝΑ ΚΑΤΕΧΑ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ Ο ΑΪΤΟΣ
6. Ο ΤΣΟΥΤΣΟΥΛΟΣ - Νίκη Ξυλούρη
7. ΤΟ ΑΧ ΔΕΝΤΡΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ - Νίκη Ξυλούρη
8. ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
9. ΓΙΑΝΤΑ 'ΣΑΙ ΝΥΧΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ
10.ΠΕΤΡΑ ΒΟΥΒΗ
11.ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΧ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΑ
12. ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΜΕΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ (Ριζίτικο)

Εισιτήρια διπλά...για το ''Μετρό''

Ύστερα από ένα χειμώνα ζωντανών εμφανίσεων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και σε ολόκληρη την Ελλάδα, η Νατάσσα Μποφίλιου επιστρέφει στην Αθήνα, με νέο δίσκο στις αποσκευές της και με μία ολοκαίνουργια παράσταση.Με σταθερούς συνοδοιπόρους το Θέμη Καραμουρατίδη στις ενορχηστρώσεις και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο στην επιμέλεια του προγράμματος παρουσιάζει μια μοναδική μουσική παράσταση κάθε Παρασκευή και Σάββατο της άνοιξης στη γνωστή μουσική σκηνή ‘’Μετρό’’.Οι ήδη επιτυχημένες παραστάσεις των προηγούμενων χρόνων της καλλιτεχνικής πορείας της Νατάσσας Μποφίλιου σε συνδυασμό με τη νέα δισκογραφική δουλειά που ήδη γνωρίζει σημαντική επιτυχία προδιαθέτουν το κοινό και δημιουργούν προσδοκίες για μια εξαιρετική μουσική παράσταση.Προσδοκίες που ικανοποιούνται απόλυτα απο μια παράσταση υψηλής ποιότητας...
Με το τραγούδι οι ΄΄Ομπρέλες του Ντεμύ’’ απο το νέο τους δίσκο καλωσορίζουν το κοινό στη μουσική σκηνή και παρουσιάζουν σε διαφορετικά σημεία σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος τις σημαντικότερες στιγμές της νέας τους δισκογραφικής δουλειάς:το ‘’Μέτρημα’’ που φαίνεται να κερδίζει τις εντυπώσεις και την προσοχή του κοινού,το χαρούμενο ‘’Ραντεβού’’,τις ‘’Μεγάλες αγάπες’’,τους ‘’Πρωην’’,’’Το αστέρι μου’’.Τα ‘’Εισιτήρια διπλά’’ φαίνεται να έχουν ήδη περάσει στο κοινό που παρακολουθεί τις παραστάσεις που έτσι κι αλλιώς στην πλειονότητά του είναι μυημένο στο ύφος της Νατάσσας Μποφίλιου και παρακολουθεί την καλλιτεχνική της πορεία. Μαζί με τα ‘’Εισιτήρια Διπλά’’ που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, παρουσιάζονται επίσης και τραγούδια-σταθμοί από τις ‘’Εκατό Μικρές Ανάσες’’, το ‘’Μέχρι το τέλος’’ και τα ‘’Τρία Μυστικά’’.Η ‘’Ασπιρίνη’’,’’Η Παρέα’’,το ‘’Σ έχω βρει και σε χάνω’’,το ‘’Μέχρι το τέλος’’,το ‘’Κοίτα εγώ’’ είναι τραγούδια που έχουν αγαπηθεί απο το κοινό που παρακολουθεί τους τρεις καλλιτέχνες και έχοντας ωριμάσει πλεον ως παλαιότερες επιτυχίες είναι πιο οικεία σε αυτό προκαλώντας και τις ανάλογες αντιδράσεις επιδοκιμασίας.Το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος καλύπτεται απο τραγούδια των τριών καλλιτεχνών.Ελάχιστες είναι οι προσθήκες τραγουδιών απο άλλους συνθέτες και ερμηνευτές στο πρόγραμμα με τις εκπλήξεις των τραγουδιών ΄΄Νυν και αεί’’ της Βίκυς Μοσχολιού και τη μίξη του ‘’Αρχηγού’’ της Χαρούλας Αλεξίου και του ‘’Bang Bang’’ της Nancy Sinatra να κερδίζουν τις εντυπώσεις...
Το πρόγραμμα που επιμελείται ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος είναι εξαιρετικά συμπαγές και διαπνέεται απο το ύφος και την αντίληψη των τριών καλλιτεχνών για τη μουσική που αποτυπώνεται στα τραγούδια που δημιουργούν και σε αυτα που επιλέγουν για να τα συνοδεύσουν στις μουσικές τους παραστάσεις.Οι εξαιρετικές ενορχηστρώσεις του Θέμη Καραμουρατίδη -που παίζει τις μελωδίες του στο πιάνο και ενίοτε συνοδεύει στα φωνητικά τη Νατάσσα Μποφίλιου- παίζουν καταλυτικό ρόλο στη δομή του προγράμματος.Όσο για τη Νατάσσα Μποφίλιου που πλέον οι ερμηνευτικές της ικανότητες είναι αδιαμφισβήτητες αποδεικνύει ότι οι ζωντανές εμφανίσεις είναι το δυνατό της σημείο καθώς της δίνουν τη δυνατότητα παράλληλα με τις ερμηνευτικές της ικανότητες να αναδείξει και την εξαιρετική θεατρικότητα στην έκφραση των τραγουδιών και τη σκηνική της παρουσία με την τσαχπινιά και τη σοβαρότητα να παρουσιάζονται στις σωστές δόσεις.Εκφράζοντας μέσα απο τις ερμηνείες της ειλικρινή συναισθήματα και αλλάζοντας ρόλους μέσα απο τις ιστορίες των τραγουδιών που ερμηνεύει αποδεικνύει ότι είναι μια εξαιρετική ερηνεύτρια. Συνοδοιπόροι της Νατάσσας Μποφίλιου είναι ο Άρης Ζέρβας στο τσέλο, ο Γιώργος Μπουλντής στο μπάσο, ο Σωτήρης Καστάνης στις κιθάρες, ο Φοίβος Κουντουράκης στα τύμπανα,ο Παναγιώτης Ράπτης στα πνευστά μαζί με τον Θέμη Καραμουρατιδη στο πιάνο ενώ οι κινηματογραφικές εικόνες του Παντελή Φραντζή λειτουργούν ως εξαιρετικό φόντο στα τραγούδια και υποστηρίζουν το πρόγραμμα.
Ενα υψηλού επιπέδου αισθητικής πρόγραμμα ,τρεις εξαιρετικοί καλλιτέχνες σ΄ένα χώρο που σέβεται το κοινό αποτελούν την εγγύηση για εξαιρετικές βραδιές τη φετινή άνοιξη.Εισιτήρια διπλά περιμένουν το κοινό για το μουσικό ταξίδι της Νατάσσας Μποφίλιου,του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και του Θέμη Καραμουρατίδη…

O ‘’Ορφέας ‘’ είναι χορηγός επικοινωνίας της παράστασης ‘’Εισιτήρια διπλά’’.

''Βόλτα''

Ο Μπάμπης Στόκας μετά απο τη ζωντανή ηχογράφηση με τίτλο ‘’Τραγουδήστε,μη ντρέπεστε‘’ απο τις εμφανίσεις του στο ‘’Zoom’’ και στη ‘’Σφεντόνα’’ το χειμώνα του 2008 που σημείωσε εξαιρετική επιτυχία,κυκλοφόρησε πρόσφατα τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο ‘’Βόλτα’’.Η νέα αυτη δισκογραφική δουλειά περιέχει δεκαέξι τραγούδια:τη μουσική στα δεκατρία τραγούδια υπογράφει ο Μπάμπης Στόκας,ενώ οι Αγαθή Δημητρούκα,Μάνος Ελευθερίου, Γιάννης Κωνσταντινίδης,Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Κώστας Λειβαδάς, Μάνια Παπαδημητρίου, Ισαάκ Σούσης και Αλέξανδρος Στεφόπουλος είναι οι αξιόλογοι καλλιτέχνες που χαρίζουν είτε τις συνθέσεις είτε τους στίχους τους.
Ο Μπάμπης Στόκας βαδίζει σταθερά στους ίδιους μουσικούς δρόμους που χάραξε μετα τη διάλυση των Πυξ-Λαξ και την αρχή της προσωπικής του καλλιτεχνικής διαδρομής.Στην πλειονότητά τους τα τραγούδια του δίσκου είναι ροκ μπαλάντες -αλλές σε πιο δυναμικούς και άλλες σε χαμηλότερους τόνους – ενω η ακρόαση του δίσκου δε συναντά σημαντικές εκπλήξεις.Η μόνη διαφοροποίηση του δίσκου σε σχέση με τις παλαιότερες δισκογραφικές δουλειές είναι κάποιες λαϊκές νότες απο μπουζούκι,τζουρά και μαντολίνο που μπλέκονται προσεκτικά στις ενορχηστρώσεις και δίνουν ένα διαφορετικό τόνο.Η τάση του Μπάμπη Στόκα σε λαϊκότροπες επιλογές έγινε σαφής και με τη ζωντανή ηχογράφηση ‘’Τραγουδήστε,μη ντρέπεστε’’ όπου επέλεξε να ερμηνεύσει ζωντανά μερικές σημαντικές λαϊκές επιτυχίες.
Στην ακρόαση του δίσκου αξίζει κανείς να σταθεί στον άμεσο λόγο της Αγαθής Δημητρούκα στη μπαλάντα ‘’Δεν είναι αργά’’,στη όμορφη χαμηλότονη μπαλάντα ‘’Όλα τα ψέμματα’’ με τους ιδιαίτερους στίχους του Ισαάκ Σούση, στη ‘’Βόλτα’’ ένα δυναμικό ροκ τραγούδι με την ερμηνεία της Μάνιας Παπαδημητρίου να παρεμβάλλεται και με λαϊκές νότες και στο τραγούδι ‘’Το πρόσωπό σου’’ σε μουσική και στίχους του Κ.Λειβαδά.Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στην παρουσία στο δίσκο του εξαιρετικού ποιητή-στιχουργού Μάνου Ελευθερίου ο οποίος χάρισε στο Μπάμπη Στόκα δύο τραγούδια την ΄΄Αναμονή’’ και τη ‘’Στρυχνίνη’’.Αν και δεν πρόκειται για κάποιες απο τις σημαντικότερες στιχουργικές εμπνεύσεις του Μάνου Ελευθερίου έχουν μια διακριτή παρουσία και ποιοτική υπεροχή σε σχέση με τις υπόλοιπες στιχουργικές συμμετοχές και αναβαθμίζουν σαφώς τη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά.
Ο Μπάμπης Στόκας με εφόδιο τη σπουδαία φωνή και την ιδιαίτερη ερμηνεία του χαρίζει στους ακροατές μερικές σημαντικές ερμηνείες.Πρόκειται για μια αξιόλογη δισκογραφική δουλειά στο γνώριμο ύφος του αξιόλογου τραγουδοποιού και ερμηνευτή που βαδίζει πλέον χωρίς συμβιβασμούς κια στερεότυπα στο δρόμο που έχει επιλέξει.


Ο δίσκος ‘’Βόλτα’’ κυκλοφορεί απο τη δισκογραφική εταιρεία ‘’Επτά’’

Εισιτήρια διπλά

Η Νατάσσα Μποφίλιου και οι δύο μόνιμοι -τα τελευταία χρόνια- συνεργάτες της, ο Θέμης Καραμουρατίδης που υπογράφει τη μουσική και την επιμέλεια των ενορχηστρώσεων και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος που υπογράφει τους στίχους, παρουσιάζουν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά «Εισιτήρια διπλά» που κυκλοφορεί από τη Lyra.Η ευρέως γνωστή πλέον νεανική καλλιτεχνική παρέα των Μποφίλιου,Ευαγγελάτου,Καραμουρατίδη αφήνει πλέον πίσω της τα τρία τραγούδια του δίσκου ΄΄Τρία Μυστικά’’ και παρουσιάζει το επόμενο δισκογραφικό της βήμα σε μια άλλη δισκογραφική εταιρεία.Στην εποχή των μοναχικών καλλιτεχνικών διαδρομών και των αταίριαστων συνεργασιών οι τρείς νέοι καλλιτέχνες επιμένουν στη λογική της παρέας και προχωρούν ένα βήμα μπροστά στην κοινή καλλιτεχνική τους πορεία.Οι ίδιοι οι συντελεστές του δίσκου αναφέρουν περιγράφοντας τη νέα τους δισκογραφική προσπάθεια...
‘’... είναι ένας δίσκος για τη μνήμη, την πρόσφατη και αυτή που χάνεται στο χρόνο. Έχουμε ένα θέμα οι τρεις μας με τη μνήμη. Κρατάμε ό,τι μπορεί να αποδείξει πως πέρασαν στιγμές από τη ζωή μας που άξιζαν να μείνουν για πάντα. Κι ας μην έμειναν όσο έπρεπε. Κι ας έγιναν καπνός πριν από τη φωτιά. Αυτός ο δίσκος είναι ένας φόρος τιμής στους ανθρώπους της ζωής μας που πέρασαν, στις ταινίες που έμειναν, στα ταξίδια που έγιναν και σ’ εκείνα που προγραμματίζονται και διαρκώς αναβάλλονται. Είναι ‘’Οι ομπρέλες του Χερβούργου’’ του Jacques Demy, το ‘’Wild is the Wind’’ της Nina Simon, η Σοφία Βέμπο, η πνιγμένη Οφηλία του Gregory Crewdson, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Ύδρα, το Παρίσι, το Λονδίνο κι όλα όσα αποτελούν την προσωπική μας μυθολογία και την άμυνά μας απέναντι στον κόσμο και το χρόνο...’’
Στην ακρόαση των τραγουδιών ο ακροατής θα σταθεί πιθανότατα στο ‘’Μέτρημα’’ ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι με δυνατό στίχο και μουσική και μια πολύ καλή ερμηνεία της Νατάσσας Μποφίλιου.Θα συναντήσει δυο διαμετρικά αντίθετα ως προς το ύφος τους τραγούδια : το εξαιρετικά εσωστρεφές και σκοτεινό ‘’Το τέλος στο σαλόνι’’ και το εξωστρεφές και ρυθμικό ‘’Ραντεβού’’.Θα ταξιδέψει με τη ρετρό διάθεση των τραγουδιών ‘’Σ‘αυτόν τον κόσμο’’ και ΄΄Μεγάλες Αγάπες’’ και θα ακούσει για πρώτη φορά τη Νατάσσα Μποφίλιου να δοκιμάζει τη φωνή της σ΄ενα αγγλόφωνο τραγούδι,το ‘’Belle reve’’...
Η Νατάσσα Μποφίλιου επιδεικνύει σε αυτό το δίσκο εξαιρετικές ερμηνείες με κύριο χαρακτηριστικό την αισθαντικότητα.Με αναντίστοιχη της ηλικίας της ωριμότητα,εναλλάσσει ρόλους μέσα απο τις ιστορίες των τραγουδιών,εμβαθύνει σ΄αυτές και τις αποδίδει με ιδιαίτερη θεατρικότητα.Αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι είναι μια εξαιρετική ερμηνεύτρια της νέας γενιάς καλλιτεχνών που γεννά μεγάλες προσδοκίες για τη συνεισφορά της στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.Ο Θέμης Καραμουρατίδης πέρα απο τις μελωδίες του που σταδιακά πια αποκτούν ταυτότητα και γίνονται αναγνωρίσιμες στο κοινό,επιδεικνύει σε αυτό το δίσκο και αξιόλογες ενορχηστρωτικές ικανότητες.Με μελωδίες κυρίως χαμηλότονες και με σωστές δόσεις έντασης συνοδεύει εξαιρετικά τις ιστορίες των τραγουδιών.Η γραφή του Γεράσιμου Ευαγγελάτου είναι λυρική και εικονοπλαστική ,αποδίδει τις ιστορίες του με τρόπο λιττό και άμεσο χωρίς να αναλώνεται σε πολύπλοκα νοήματα που άλλωστε περιττεύουν μπροστά στην ειλικρίνεια και την ευαισθησία του λόγου του.
Τα ‘’Εισιτήρια διπλά’’ είναι ένας φόρος τιμής στην ανθρώπινη μνήμη που μεταφέρει στο χρόνο ανθρώπους,σχέσεις ,ταξίδια και επιθυμίες.Η ειλικρίνεια των τραγουδιών και των συναισθημάτων που αποπνέουν αγγίζουν και ευαισθητοποιούν τον ακροατή που ζει μέσα απο τις ιστορίες των τραγουδιών τις δικές του προσωπικές ιστορίες.Οι τρείς νέοι καλλιτέχνες,έχοντας προδιαγράψει σαφώς τους στόχους της προσπάθειάς τους, κάνουν -με σταθερότητα και ωριμότητα- το επόμενο καλλιτεχνικό τους βήμα προς το μέλλον που τους ανήκει και προδιαγράφεται ευοίωνο τόσο για τους ίδιους όσο και για την προσφορά τους στο ελληνικό τραγούδι.




Ο δίσκος ‘’Εισιτήρια διπλά’’ κυκλοφορεί απο τη Lyra με χορηγούς επικοινωνίας το ‘’Μελωδία’’ και τον ‘’Ορφέα’’.

Κ.Βήτα:Η αφορμή μου είναι η αλήθεια

Δηλώνει μοναχικός, λιγομίλητος και παλιομοδίτης. Ωστόσο η μουσική και η τέχνη του αγγίζει τη γενιά του, τη γενιά μας, την εποχή μας. Όταν ήταν μικρός ήθελε να μάθει κιθάρα. Θυμάται με αγάπη τους Στέρο Νόβα και την παρέα του αλφάβητου. Ντύνει τις εικόνες με μουσική και θελει να επικοινωνεί με τον κόσμο μόνο μέσα από αυτή. Του αρέσει να αναζητά την κρυμμένη ομορφιά των ανθρώπων. Του λείπει η φύση, μα ανακαλύπτει και αποτυπώνει την ομορφιά της πόλης. Ακούει την καρδιά και τη συνείδησή του. Σε παλιότερη συνέντευξή του έχει πει: «Όταν χαμογελάς κάθε πρωί στον κόσμο, τότε οι άνθρωποι δίπλα σου θα καταλάβουν ότι είσαι όμορφος όπως η ψυχή σου». Αυτός είναι ο Κωνσταντίνος Βήτα.

Από τις σπουδές στη ζωγραφική και την ιστορία της τέχνης στην Αυστραλία,στην Αθήνα και την ενασχόληση με τις γραφικές τέχνες...Οι σπουδές αλλα και οι πρώτες επαγγελματικές εμπειρίες υποδηλώνουν καλλιτεχνικές τάσεις και αναζητήσεις.Πως αυτές οι τάσεις προσανατολίστηκαν τελικά στην ενασχόληση με τη μουσική;
Κ. Βήτα: Νομίζω πως δεν είμαι ο μοναδικός που του έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι θέμα εποχών, καταστάσεων, εσωτερικής αναζήτησης, πολλοί μουσικοί ακόμα και στην παγκόσμια ποπ ξεπήδησαν μέσα από τους εικαστικούς χώρους και έκαναν μουσική. Είναι κόσμοι που συνδέονται. Αλλά και να μην συνδέονταν, όταν ο άνθρωπος θέλει να κάνει κάτι, το κάνει. Έχω φίλους γιατρούς και επιστήμονες που είναι εξαιρετικοί μουσικοί ή ζωγράφοι παράλληλα. Δεν είχα σκοπό να γίνω μουσικός αρχικά, κάποια στιγμή ακούγοντας τους Public Enemy άρχισα να σκέφτομαι ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική. Έκανα αυτό που μου είπε η καρδιά μου.

Στην Αυστραλία κατά τη διάρκεια των σπουδών σας εκδηλώθηκαν και οι πρώτοι σας μουσικοί πειραματισμοί...Ποιο ρόλο έπαιξε το περιβάλλον στο εξωτερικό στη διαμόρφωση του ενδιαφέροντός σας για τη σύνθεση και ποιές ήταν και είναι οι επιρροές σας απο την ξένη μουσική σκηνή;
Κ. Βήτα: Στην Μελβούρνη γνώρισα μουσικούς που μου έδειξαν στην κιθάρα τα κατατόπια της folk μουσικής αν μπορώ να το πω έτσι. Έμαθα τα ανοιχτά κουρδίσματα και το finger picking, έπαιζα blues folk με φίλους σε μαγαζιά, στο δρόμο, ήταν μια πολύ ωραία εποχή. Παράλληλα άκουγα πολύ electro που ήταν μία τάση της εποχής, Gary Numan, Bauhaus, bronski beat, dépêche mode, αλλά και φολκ ροκ, ποστ πάνκ, ambient Klaus Schulze,Neu, Can, tangerine dream, Eno, άκουγα τα πάντα χωρίς περιορισμό. Με τους σπουδαστές από τη μουσική σχολή κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις για τη σύγχρονη μουσική κι έτσι αγάπησα και τη musique concrete. Όλο το περιβάλλον γύρω μου ήταν ένα δυνατό καλλιτεχνικό περιβάλλον που με επηρέασε.

Το συγκρότημα Στέρεο Νόβα-του οποίου υπήρξατε βασικός συντελεστής-αν και άνοιξε νέους δρόμους στην ελληνική στιχουργική και την ηλεκτρονική μουσική οδηγήθηκε στη διάλυση με αποτέλεσμα εσεις να ακολουθήσετε πλέον μια προσωπική καλλιτεχνική διαδρομή...Ποιες ήταν οι εμπειρίες σας απο τα χρόνια των Στέρεο Νόβα και τι οδήγησε στη διάλυσή τους;
Κ. Βήτα: Βρίσκω πολύ υγιές να χωρίζουν τα γκρουπ μετά από κάποιους δίσκους. Όσο φίλοι κι αν είναι μετά από λίγο καιρό δεν έχουν την ίδια επικοινωνία, αρχίζουν να εστιάζουν αλλού, ο καθένας θέλει να φτιάξει κάτι δικό του, οπότε απομακρύνεται από τον πυρήνα του γκρουπ ή αν μένει, δημιουργούνται ασαφείς καταστάσεις. Ήταν μια πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα οι Στέρεο Νόβα. Οι συναυλίες, η ζύμωση μεταξύ μας, η σύνθεση, η φιλία μας, ακόμα και οι δύσκολες στιγμές μας ήταν κάτι πολύ δυνατό, ήταν μια εμπειρία. Νομίζω πως από το δεύτερο δίσκο κιόλας, το Ντισκολάτα είχα νοιώσει πως θα χωρίσουμε. Κι έγινε. Ήταν μια ανάγκη και των τριών να ψάξουμε μέσα μας, να πάμε κάπου αλλού, να δημιουργήσουμε δικά μας πράγματα ο καθένας.

Ποιά είναι η άποψή σας για την εξέλιξη της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής ;
Κ. Βήτα: Δεν έχω άποψη για τέτοιου είδους ερωτήσεις. Με ρωτάνε συχνά και δυσκολεύομαι να απαντήσω. Νομίζω πως ο χρόνος κυλάει και μέσα σ’ αυτό το ποτάμι που τρέχει, ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του, δημιουργεί, χάνεται, κάνει αυτό που πιστεύει τη δεδομένη στιγμή, παίζει, χάνει, κερδίζει. Και ο μουσικός και ο ακροατής νομίζω πως πηγαίνουν στη γεύση που θέλουν τη δεδομένη στιγμή. Κάθε εποχή ανακυκλώνει τις προηγούμενες για να ζήσει. Το μέλλον έρχεται πάντα από το παρελθόν. Σημασία έχει πώς διαβάζεις και τι κατανοείς.

Ποιές ήταν οι εμπειρίες σας απο τις συνεργασίες σας με άλλους καλλιτέχνες και ειδικότερα με εκείνους απο διαφορετικές μουσικές σχολές; Σκοπεύετε να επαναλάβετε στο μέλλον ανάλογες συνεργασίες;
Κ. Βήτα: Μου αρέσει να κάνω αυτά που μου υποδεικνύει η καρδιά μου, η συνείδησή μου. Αυτά που κάνω στέλνουν και τους αντίστοιχους κυματισμούς. Συνεργάζομαι όταν πραγματικά πιστεύω πως μπορώ να ενωθώ πνευματικά με κάποιον και να μοιραστώ αντίστοιχα. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει στο μέλλον.
Η μουσική για την παράσταση ‘’2’’ του Δημήτρη Παπαϊωάνου το 2006 αποτέλεσε σταθμό στην καλλιτεχνική σας διαδρομή καθώς η ιδιαίτερη καλλιτεχνική αλλα και εμπορική επιτυχία τόσο της παράστασης όσο και της μουσικής που συνθέσατε γι αυτήν αύξησε την αναγνωρισιμότητα σας ως καλλιτεχνική προσωπικότητα και προσέλκυσε την προσοχή του κοινού.Ποιές είναι οι εμπειρίες σας απο αυτη τη συνεργασία και πόσο επηρέασε τη μετέπειτα καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Κ. Βήτα: Η εμπειρία μου από αυτή την παράσταση είναι μια βαθιά εμπειρία γιατί ακριβώς περιστοιχιζόμουν από πραγματικά σπουδαίους καλλιτέχνες σε κάθε τομέα. Ήταν όλοι συνεργάσιμοι, φιλικοί και πραγματικοί εργάτες. Ήταν όλοι άνθρωποι που δούλευαν με αγάπη για αυτό που έκαναν. Δεν έκανα τίποτε παραπάνω από τους άλλους, απλά συνέβαλα με τον τρόπο μου μέσα στο σύνολο. Όταν το γεγονός τελείωσε, απλά μπήκα στο στούντιο και ηχογράφησα τον «Άργο», ένα διπλό μουσικό άλμπουμ. Δεν νομίζω ότι με επηρέασε το γεγονός ότι πριν είχα κάνει το 2. Ίσα ίσα που το 2ο άλμπουμ ήταν τόσο άμπιεντ που δεν παίχτηκε πουθενά, όμως ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο, απλά έφτιαξα τη μουσική που ήθελα. Νομίζω πως τα άλμπουμ μου συνεχίζουν να είναι κάπως περιθωριακά.

Η μουσική για θεατρικές παραστάσεις είναι μια σημαντική πτυχή της καλλιτεχνικής σας έκφρασης.Πόσο σημαντική είναι αυτη η καλλιτεχνική δραστηριότητα για εσάς;
Κ. Βήτα: Κοιτάξτε επειδή δεν εμφανίζομαι συχνά και δεν έχω άλλον τρόπο να ζήσω γράφω μουσική για το θέατρο για να βγάλω το ψωμί μου. Κάνω μια μουσική που δεν είναι εμπορική ώστε να μου αποφέρει χρήματα, οπότε συνθέτω και περιφερειακά για να μπορώ να ζω, είτε αυτό είναι θέατρο, είτε είναι κινηματογράφος. Πολλές φορές δεν έχω άλλη επιλογή. Η ζωή του μουσικού δεν είναι εύκολη.

Ποιές είναι οι πηγές της έμπνευσής σας; Οι δουλειές σας δίνουν την αίσθηση ότι λειτουργείτε κυρίως συναισθηματικά, ισχύει αυτή η διαπίστωση;
Κ. Βήτα: Ο καθένας εννοεί το συναισθηματικά με ένα πολύ δικό του τρόπο. Γράφω όταν καταλαγιάζουν όλα τα συναισθήματα μέσα μου και μετά παίρνω μια κάμερα κατά κάποιο τρόπο και περιγράφω τι έγινε, είναι λίγο σαν αποσπασματικό ρεπορτάζ από καταστάσεις. Ο συναισθηματισμός δεν μου αρέσει στην τέχνη. Πιστεύω πως τα κομμάτια που φτιάχνω είναι ξερά, ουδέτερα και αυτό με ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα. Αλλά για μένα σ’ ένα στίχο όλα έχουν σημασία, ακόμα και ο τοίχος που βρίσκεται πίσω από τον ήρωα του τραγουδιού. Είναι μια στεγνή μουσική όπου τίποτε δεν ωραιοποιείται αλλά και τίποτε δεν είναι λιγότερο από κάτι άλλο. Ο καθένας αντιμετωπίζει τη μουσική με το δικό του τρόπο. Σύμφωνα με αυτά που νοιώθει. Ας πούμε υπάρχουν τραγούδια που αρέσουν σε πολύ κόσμο και εμένα απλά δεν μου αρέσουν. Είναι πολύ φυσικό.

Κατά κανόνα-και με όχι σημαντικές διαφοροποιήσεις- οι συνθέσεις σας έχουν ένα συγκριμένο ύφος και κινούνται σ΄ένα περιορισμένο πεδίο ώστε να χαρακτηρίζονται κυρίως ως αστική φολκ ηλεκτρονικο-ακουστική μουσική.Σας έχει κεντρίσει ποτέ το ενδιαφέρον κάποιος διαφορετικός ήχος και ποιες είναι πιθανότητες να ασχοληθείτε μελλοντικά και με κάποιον άλλο μουσικό δρόμο;
Κ. Βήτα: Έχω γράψει δύο κύκλους που είναι μουσική για κουαρτέτα. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ξέρει ο κόσμος για μένα. Επίσης έχω ένα μουσικό κύκλο που είναι σύνθεση για πιάνο. Επίσης υπάρχουν πολλά ηλεκτρονικά κομμάτια που είναι άγνωστα στον κόσμο. Δεν είναι δυνατόν να τα δημοσιεύσω όλα, μπορεί κάποια από αυτά αργότερα. Μπορεί κάποια στιγμή να αφοσιωθώ μόνο στη σύνθεση. Μπορεί και να σταματήσω να γράφω μουσική και να κάνω κάτι άλλο. Νομίζω πως η ψυχή μου θα μου υποδείξει. Αυτή γνωρίζει καλύτερα για μας πολλές φορές.

Ο νέος σας δίσκος ‘’Ένωση’’ βασίζεται περισσότερο στα φυσικά όργανα και λιγότερο στον ηλεκτρονικό ήχο κι επίσης κινείται σε χαμηλότερους τόνους σε σχέση με τις προηγούμενες δισκογραφικές σας δουλειές...Πρόκειται για μια σκόπιμη ενορχηστρωτική διαφοροποίηση ή καταλήξατε σε αυτην απο τη γενικότερη διάθεση σας τη συγκεκριμένη συγκυρία;
Κ. Βήτα: Δεν είμαι στη μουσική για να κάνω κάτι σκόπιμα, ούτε πιστεύω στις συγκυρίες και στο τυχαίο, ούτε κυνηγάω τη στιγμή. Η δουλειά μου είναι αποτέλεσμα της αισθητικής μου, του χρόνου μου, της αφοσίωσης μου και του αγώνα μου σε κάτι που αγαπώ. Ξέρω πως είναι μια μουσική δύσκολη και ιδιαίτερη, που δεν απευθύνεται σε μεγάλο ακροατήριο. Αν αισθανθώ πως αυτό που θέλω να πω πρέπει να έχει από πίσω μόνο μπουρμπουλήθρες σε επανάληψη, θα το κάνω γιατί θα ξέρω πως αυτό είναι αλήθεια για μένα.

Επίσης στον τελευταίο σας δίσκο οι στίχοι αντλούν μεγάλο μέρος της θεματολογίας τους απο την κοινωνικο-πολιτική κατάσταση.Θεωρείται ότι είναι υποχρέωση του καλλιτέχνη να κρίνει το ευρύτερο κοινωνικό-πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργεί;
Κ. Βήτα: Δεν κάνω κριτική στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση, αλλά κατά κάποιο τρόπο παρουσιάζω τον κόσμο που υπάρχει μέσα μου. Είναι μια αλληλεπίδραση. Ο κάθε μουσικός έχει τον τρόπο του. Πραγματικά δεν γνωρίζω ποια είναι η υποχρέωση ενός καλλιτέχνη. Η μουσική νομίζω πως ζυμώνεται μέσα στον κόσμο. Όλα είναι μία ζύμωση ώστε να φτάσουμε σε ένα επίπεδο συνειδητότητας. Η αφορμή μου είναι η αλήθεια. Η διαπίστωση της ατέλειας μέσα μου.

Ποια είναι τα σχέδια σας για τυχόν ζωντανές εμφανίσεις με στόχο την επικοινωνία της συγκεκριμένης δισκογραφικής δουλειάς; Υπάρχουν κάποια σχέδια για κάποια καλλιτεχνική δραστηριότητα στο προσεχές μέλλον;
Κ. Βήτα: Θα κάνω κάποιες συναυλίες για να παρουσιάσω την Ένωση αλλά και παλαιότερα τραγούδια. Επίσης γράφω τη μουσική για μια ταινία κι ένα θεατρικό έργο.

Ευχαριστώ πολύ, Κ.

Δ.Μητροπάνος-Π.Ζήνα:Αταίριαστες διφωνίες,μοναδικές ερμηνείες και παραφωνίες...

Η φράση-απάντηση -‘’Ας μας κρίνουν αφού μας δουν’’- του Δ.Μητροπάνου στις επικρίσεις και τα καυστικά σχόλια που ακολούθησαν την ανακοίνωση της συνύπαρξης του μεγάλου λαϊκού ερμηνευτή με την Πέγκυ Ζήνα το φετινό χειμώνα στην ‘’Ιερά Οδό’’ ακούγεται αρχικά τουλάχιστον λογική. Η αναμενόμενη ανταπόκριση του κοινού και η εμπορική επιτυχία που καταγράφει μέχρι στιγμής το συγκεκριμένο πρόγραμμα σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία είναι το αποτέλεσμα της εκτίμησης που τρέφει το κοινό στους δύο καλλιτέχνες αλλά και του ενδιαφέροντος που κίνησε αυτη η ιδιάζουσα συνεργασία,στοιχεία όμως που δε δικαιώνουν απαραίτητα την ουσία της συνεργασίας αλλα και το καλλιτεχνικό της αποτέλεσμα...αυτα κρίνονται μονάχα επι σκηνής...
Επι σκηνής λοιπόν οι δύο καλλιτέχνες δε δείχνουν καμία αμηχανία...ο Δημήτρης Μητροπάνος στέκεται ήρεμος και σίγουρος στη σκηνή πλάϊ στην Πέγκυ Ζήνα που-ομολογουμένως λαμπερή-φαίνεται να αντιμετωπίζει με ιδιαίτερο σεβασμό τον κορυφαίο λαϊκό ερμηνευτή.Τραγουδούν αντικρυστά γνωστές παλιότερες επιτυχίες : «Ανόητες Αγάπες», «Για να σ’ Εκδικηθώ», «Σ’ Αγαπώ σαν το Γέλιο του Μάη» και «Όταν Σημάνει η Ώρα» και τα πρώτα τραγούδια που ακούγονται αφήνουν την εντύπωση ότι το ειδικό βάρος Δ.Μητροπάνου-με τη σφραγίδα της Μαργαρίτας Μυτιληναίου που έχει αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια του προγράμματος- φαίνεται να οδηγεί το πρόγραμμα σε μια ποιοτική κατεύθυνση.Οι νέοι καλλιτέχνες που επιλέχθηκαν να πλαισιώσουν τους δύο γνωστούς καλλιτέχνες δε φαίνεται να δικαιώνουν την επιλογή τους καθώς-δυστυχώς- οι παραφωνίες κυριαρχούν στις εντυπώσεις παρά την καλή διάθεση και την ανοχή του κοινού απέναντί τους λόγω της απειρίας και της αμηχανίας των πρώτων εμφανίσεων.Το συγκρότημα ‘’Τριημιτόνιο’’ φαίνεται να ξεχωρίζει μεταξύ των νέων καλλιτεχνών περισσότερο λόγω της κινητικότητας τους στη σκηνή και της καλής διάθεσης τους που ‘’ζεσταίνει’’ το κοινό,και λιγότερο λόγω των φωνητικών τους ικανοτήτων.
Η Πέγκυ Ζήνα στο δικό της πρόγραμμα ερμηνεύει τις προσωπικές της επιτυχίες και φθάνει μέχρι την ερμηνεία της ‘’Μαρκίζας’’ και του «Je t’Aime» της Lara Fabian,ερμηνείες που αν και ξενίζουν είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς.Οι καλές ερμηνείες της σε κάποια τραγούδια χάνονται μέσα στη σύγχυση των τραγουδιών απο το ‘’Ματώνω’’ μέχρι τη ‘’Μαρκίζα’’ και το «Je t’Aime» και ‘’θαμπώνουν’’ απο την όμορφη εικόνα της τραγουδίστριας...με τα μακριά γάντια,τις τιράντες και τα ντεκολτέ...
Ο Δημήτρης Μητροπάνος τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο πρόγραμμα επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τη μοναδικότητα της φωνής του και παρασύρει το κοινό με τις ερμηνείες του.Ερμηνεύοντας παλαιότερες και νεότερες επιτυχίες του- με τη φωνή του αναλλοίωτη και σε εξαιρετική κατάσταση-κρατάει σταθερή την προσήλωση του κοινού και τις επιδοκιμασίες στο πρόγραμμά του.Το αντρίκιο ζεϊμπέκικό του στη ‘’Ρόζα΄΄-πάντοτε σαν αυθόρμητο- αλλα και η σπαρακτική του ερμηνεία στο ‘’Αλλοίμονο’’ αποτελούν τις κορυφαίες στιγμές του προγράμματος του Δ.Μητροπάνου που προκαλούν έξαρση ενθουσιασμού και επιδοκιμασίας απο το κοινό.
Η πρώτη συμπερασματική παρατήρηση αφορά το περιβάλλον του προγράμματος,το χώρο στον οποίο λαμβάνουν χώρα αυτό αλλα και ανάλογα προγράμματα.Το περιβάλλον με τον ενοχλητικά δυνατό ήχο,την περιορισμένη άνεση του κοινού αλλα και την ανούσια ζεϊμπεκικοτσιφτετελική εκτόνωση,μάλλον υποτιμά το κοινό-τουλάχιστον αυτό που επιθυμεί να παρακολουθεί αξιοπρεπώς ποιοτικά λαϊκά και μη προγράμματα- και υποσκάπτει την έκθεση στο κοινό μεγάλων ερμηνευτών όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος.Όσον αφορά τη σύμπραξη των δύο καλλιτεχνών επι σκηνής οι δηλώσεις περι ειλικρινών αισθημάτων που οδήγησαν σε αυτην-δυστυχώς- δεν πείθουν μπροστά στην πιο αληθοφανή αν και κυνική διαπίστωση ότι μια καλή οικονομική πρόταση του επιχειρηματία που – επιτυχώς-προέβλεψε την εμπορική επιτυχία του προγράμματος έπεισε τους δύο καλλιτέχνες.Κι αυτη η διαπίστωση ισχύει και για ανάλογες παλαιότερες αλλα και μελλοντικές συμπράξεις.Όμως αυτές οι αρνητικές συνθήκες δεν καταφέρνουν-ευτυχώς- να μειώσουν την αξία της εμφάνισης και την καθολικότητα της αποδοχής του Δ.Μητροπάνου-αντίθετα η σύμπραξη αυτη μέσα απο τις αντιθέσεις επαναβεβαιώνει την πίστη στην αυθεντικότητα και τη διαχρονικότητα της παρουσίας του.

Χάρις Αλεξίου-Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι

Τρία χρόνια μετά την τελευταία δισκογραφική της δουλειά ‘’Βύσσινο και Νεράτζι’’ η Χάρις Αλεξίου επιστρέφει στη δισκογραφία με το νέο της album «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ΄σαι» (Εστία/ Μinos- Εmi ) που περιέχει δέκα καινούρια τραγούδια (ένδεκα μαζί με μια επιπλέον ραδιοφωνική εκδοχή του τραγουδιού ‘’Μεγάλωσα’’) στα περισσότερα απο τα οποία η ίδια υπογράφει τους στίχους και τη μουσική. Η Χάρις Αλεξίου σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά το ‘’Οδός Νεφέλης ‘88’’ ανοίγει ξανά την ψυχή της στο κοινό, διαλέγει μια σειρά από ασπρόμαυρες φωτογραφίες από το προσωπικό της album ζωής, και τις κάνει τραγούδια.
Είναι διάχυτη σε ολόκληρο το δίσκο η αυτοβιογραφική διάθεση της μεγάλης ερμηνεύτριας που στη συγκεκριμένη συγκυρία αποπνέει-κυρίως μέσα απο τους στίχους της- ένα αίσθημα μελαγχολίας που χρωματίζεται απο τις υπέροχες μουσικές-που αντλούν τη θεματολογία τους απο ήχους της Μεσογείου, της Λατινικής Αμερικής και του αργεντίνικου τάνγκο-τις συνθέσεις και τις ενορχηστρώσεις.Η αυτοβιογραφική διάθεση της συγκεκριμένης δισκογραφικής δουλειάς κορυφώνεται και συμπυκνώνεται στο τραγούδι ‘’Μεγάλωσα’’ ένα ψυχογράφημα σε αφηγηματικό ύφος που ντύνεται με μια χαμηλότονη χιπ-χοπ μελωδία.Η επιλογή της μελωδίας αρχικά ξαφνιάζει τον ακροατή ,όμως η τελική αίσθηση είναι ότι η Χάρις Αλεξίου καταφέρνει-χαμηλώνοντας τους τόνους- να κάνει ‘’δικό’’ της ένα μουσικό δρόμο που για πρώτη φορά αποπειράται να προσεγγίσει και τελικά να ντύσει τους στίχους της με τη μελωδία που πραγματικά ταιριάζει στο ύφος τους.Στο δίσκο υπάρχουν κι άλλες σημαντικές στιγμές που ξεχωρίζουν όπως το «Σήμερα κλαίω αύριο γελώ» σε μουσική του Gustavo A. Santaolalla.Πρόκειται για μια εξαιρετική σύνθεση του Αργεντινού συνθέτη που περιλαμβανόταν στο βραβευμένο με Όσκαρ σάουντρακ της τανίας «Ημερολόγια μοτοσυκλέτας» την οποία η Χάρις Αλεξίου αποδίδει και προσαρμόζει εξαιρετικά στο ύφος του τραγουδιού.Το τραγούδι του νέου δημιουργού Μιχάλη Τούμπουρου ‘’Ραντεβού’’ εντάσσεται στα προσωπικά στιγμιότυπα της Χαρούλας Αλεξίου και ξεχωρίζει για την πυκνότητα των στίχων του και τη μελωδία που συγκροτούν μια εξαιρετική μπλάντα. Τέλος η ‘’Κρυμμένη αγάπη» (Amore annascunnuto)ή αλλιώς ‘’Η αγάπη θα σε βρεί όπου και να ‘σαι’’ σε στίχους Castiglia Mario που αποδίδει στα ελληνικά η Χάρις Αλεξίου και σύνθεση των Bruno Coulais και Felippe Fragione είναι ένα αξιόλογο τραγούδι με πολύ καλούς στίχους και μια εξαιρετική ερμηνεία.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσεγγίσει κανείς αποσπασματικά στιγμές απο την καριέρα της μεγάλης Ελληνίδας ερμηνεύτριας αλλά και να προσπαθήσει να απομονώσει το κριτικό του βλέμμα σε μια συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά.Διαρκώς ξεπηδούν στιγμές,ήχοι,αναμνήσεις,απο μια πολύ σημαντική καριέρα μιας κορυφαίας ερμηνεύτριας με μοναδική χροιά κι εκφραστικότητα στην ερμηνεία.Κι όμως η τελευταία της δισκογραφική δουλειά βρίσκει κι αυτη τη δική της θέση στον πιο πρόσφατο σταθμό μια μοναδικής καλλιτεχνική διαδρομής.Η Χάρις Αλεξίου σε αντίθεση με το ρεύμα της εποχής επιλέγει να παρουσιάσει στιγμές απο το προσωπικό της άλμπουμ ζωής αδιαφορώντας για την επικοινωνία και την εμπορικότητα της συγκεκριμένης δισκογραφικής δουλειάς.Παρά την εσωστρέφεια και τη μελαγχολία του ‘’Η αγάπη θα σε βρεί όπου και να σαι’’ που κάνει το δίσκο πιο βαρύ και δύσκολο στην ακρόαση,αυτό που τελικά εκλαμβάνει ο ακροατής και που επικαλύπτει τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι η ειλικρίνεια και η γνησιότητα της έκφρασης της Χάρις Αλεξίου σε όλα τα επίπεδα.Επιπρόσθετα,η Χάρις Αλεξίου μ΄αυτό το δίσκο πηγαίνει ένα ακόμα βήμα μπροστά στον τομέα της σύνθεσης,της στιχουργικής και γενικότερα της καλλιτεχνικής επιμέλειας καθώς η συγκεκριμένη δουλειά είναι καλλιτεχνικά άρτια επιβεβαιώνοντας τη δυνατότητα της να δημιουργεί πρωτογενές καλλιτεχνικό υλικό αλλα και να οικειοποιείται και να αποδίδει με το δικό της τρόπο μουσικές και στίχους που προϋπάρχουν σε πρώτες εκτελέσεις.Αυτή είναι μια πτυχή της καλλιτεχνικής προσωπικότητας της Χάρις Αλεξίου που με τη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά εξελίσσεται σημαντικά.Εξάλλου η δεδομένη καταξίωση σε σχεδόν απόλυτο πια επίπεδο της ερμηνευτικής της ικανότητας-που απλά επιβεβαιώνεται και στη συγκεκριμένη δισκογραφική δουλειά-στρέφει πια την προσοχή της κριτικής και στις υπόλοιπες διαστάσεις της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας που παρουσιάζονται ακόμα πιο ώριμες και συγκροτημένες.






Τα τραγούδια του δίσκου:

1 Ο άνθρωπός μου
2 Σήμερα κλαίω, αύριο γελάω
3 Πως να πω, πως δεν σ αγάπησα
4 Το μυστικό
5 Γύρνα εκεί που αγαπάς
6 Μεγάλωσα
7 Έφυγα
8 Ραντεβού
9 Κάνω ότι μπορώ
10 Κρυμμένη αγάπη
11 Μεγάλωσα [Radion Version]


Ο δίσκος κυκλοφορεί από την εταιρία ESTIA RECORDINGS/EMI.

Ν.Μποφίλιου: ''Η γενιά μου θα οδηγήσει την ελληνική μουσική ένα βήμα μπροστά...''

Είναι κάποιες στιγμές που αισθάνεσαι την ανάγκη να μετρήσεις τις ελπίδες και τις προσδοκίες για το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού σε μια προσπάθεια να βρεις χαραμάδες φωτός σ΄ένα σκηνικό που συχνά φαντάζει γκρίζο...Αισθάνεσαι επίσης την ανάγκη να προσωποποιήσεις αυτές τις ελπίδες για να παρουσιάσεις αληθινά παραδείγματα ως επιχειρήματα απέναντι σε όσους επιμένουν να θάβουν βαθιά την ελπίδα εξυπηρετώντας τις δικές τους σκοπιμότητες.Κι όμως στη νέα ελληνική μουσική σκηνή υπάρχουν αρκετές φωτεινές καλλιτεχνικές προσωπικότητες που προσωποποιούν αυτές τις ελπίδες...θελήσαμε να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον μας σε μια εξ΄ αυτών, τη Νατάσσα Μποφίλιου,με αφορμή τις προσεχείς ζωντανές εμφανίσεις της στο Σταυρό του Νότου Club…και η συνάντηση απλά επιβεβαίωσε τη θετική εντύπωση που έχει ήδη δημιουργήσει η -μεχρι σήμερα- σύντομη αλλα ελπιδοφόρα καλλιτεχνική της διαδρομή.Τα λόγια της προδίδουν τη συγκροτημένη της σκέψη και την αποφασιστικότητά της να επιμείνει με συνέπεια στους βασικούς άξονες που έχει προδιαγράψει για την πορεία της στο καλλιτεχνικό στερέωμα.Η σκέψη της επιστρέφει συχνά στον Παρασκευά Καρασούλο,στον οποίο με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη αποδίδει την επαγγελματική της ενασχόληση με τη μουσική...το πρόσωπό της φωτίζεται όταν αναφέρεται στην καλλιτεχνική οικογένειά της,τον Κώστα Τσίρκα,το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη που παραμένουν πιστοί συνοδοιπόροι στα πρώτα βήματα της στο ελληνικό τραγούδι.Και σίγουρα διαθέτει μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη άποψη πάνω σε θέματα που αφορούν τη δική της διαδρομή αλλα και γενικότερα το χώρο της μουσικής και την ελληνική μουσική σκηνή...



Απο το Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών στο τραγούδι...Πώς προέκυψε η ενασχόληση με τη μουσική;

Νατ.Μποφ.: Ανέκαθεν αγαπούσα πάρα πολύ τη μουσική γι΄αυτό και σπούδασα πιάνο και θεωρία της μουσικής...Όμως παρα την αγάπη μου γι΄αυτή, κατα τη διάρκεια της μαθητικής και της φοιτητικής μου ζωής και όταν άρχισα να σκέφτομαι τι θα ‘θελα να κάνω στη ζωή μου δεν περνούσε απο το μυαλό μου ούτε για αστείο η ιδεά ν’ ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι.Κι αυτό γιατι ,όπως συμβαίνει στους περισσότερους νέους ,έτσι και σε μένα, οι μεγαλύτεροι μου είχαν δημιουργήσει το φόβο ότι απ’ αυτό το επάγγελμα δε θα μπορούσα να βγω αλώβητη,ότι δε θα μπορούσα τελικά να κάνω αυτό που θέλω χωρίς υποχωρήσεις.Επειδή όμως ήξερα απο την αρχή ότι δεν είναι στο χαρακτήρα μου και δε θα μπορούσα να κάνω υποχωρήσεις,είχα βγάλει εντελώς απο το μυαλό μου την επαγγελματική ενασχόληση με τη μουσική.Επειδή λοιπόν είχα καταλήξει ότι σαν προσωπικότητα μ’ ενδιέφερε και μου ταίριαζε η επικοινωνία,διάλεξα να σπουδάσω ένα επάγγελμα το οποίο θα είχε σχέση μ΄αυτή-τις Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική Αθηνών θέλοντας να ασχοληθώ με την πολιτική επικοινωνία.Απο τη σχολή μου στην αρχή ήμουν πάρα πολύ ευχαριστημένη κι είχα μπει πολύ δυναμικά στην πανεπιστημιακή ζωή...Μέχρι τη στιγμή που ένας πολύ καλός μου φίλος,ο Κώστας Τσίρκας,μου είπε ότι σκόπευε να στείλει τραγούδια στη δεύτερη ακρόαση της Μικρής Άρκτου που διοργάνωνε ο Παρασκευάς Καρασούλος και ότι θα ήθελε να τραγουδήσω στο demo...Δέχθηκα να τραγουδήσω κι έτσι γνώρισα το Γεράσιμο Ευαγγελάτο...περάσαμε οι τρείς μας ένα καλοκαίρι απο το πρωι μέχρι το βράδυ μαζί και σιγά σιγά -δουλεύοντας για το demo- έγινα κι εγω μέλος αυτής της παρέας.Στη συνέχεια ο Γεράσιμος και ο Κώστας άρχισαν να με προτρέπουν να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου στην ακρόαση των ερμηνευτών,όπως κι έγινε και περάσαμε το διαγωνιστικό μέρος τόσο εγω όσο και τα παιδιά...Τότε ήρθε η πρόταση απο τον Παρασκευά Καρασούλο,να μας κάνει έναν ολόκληρο δίσκο...Έτσι δημιουργήθηκαν οι ΄΄Εκατό Μικρές Ανάσες’’ με τον Κώστα Τσίρκα να υπογράφει τη μουσική και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο τους στίχους στα τραγούδια ,τα περισσότερα απο τα οποία ήταν αυτα που είχαν σταλθεί ως demo για την ακρόαση.Κι έτσι δειλά-δειλά αλλα με πολύ φυσικό και αυθόρμητο τρόπο ξεκίνησα να ασχολούμαι επαγγελματικά με το τραγούδι...


Παλαιότερα τραγουδούσες ερασιτεχνικά,στις παρέες και σε άλλες εκδηλώσεις ή η ενασχόληση με τη μουσική είχε να κάνει μόνο με το πιάνο και τα μαθήματα μουσικής;

Νατ.Μποφ.: Πάντα τραγουδούσα...ήμουνα στη χορωδία της ΕΡΤ και είχα δικό μου συγκρότημα απο τη β’ γυμνασίου με το οποίο παίζαμε στις εκδηλώσεις του σχολείου.Είχα συμμετάσχει επίσης στους Πανελλήνιους Μαθητικούς Αγώνες στους οποίους βραβεύτηκα.Αλλά παρόλο που μελετούσα πιάνο και άκουγα πάρα πολύ μουσική,είχα μέχρι τότε στο μυαλό μου ν’ αφήσω τη μουσική σ‘ ένα επίπεδο ερασιτεχνικό φοβούμενη κυρίως τον τρόπο που έβλεπα ότι γινόταν η μουσική.Κι αυτό γιατι έχω εμμονή σ΄αυτό το θέμα...για μένα η μουσική πρέπει να γίνεται μόνο μ’ έναν τρόπο,υπάρχει μόνο ένας δρόμος που πρέπει ν’ ακολουθήσω και γι αυτό θ’ ασχολούμαι με τη μουσική όσο θα μπορώ να λειτουργώ σύμφωνα μ’ αυτό τον τρόπο...Δεν εννοώ μόνο το είδος του τραγουδιού αλλά κυρίως τη διαδικασία με την οποία γίνεται...θέλω να δουλεύω με ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω σ’ ένα επίπεδο ομάδας...δε μου αρέσουν δηλαδή οι πολυσυλλεκτικοί δίσκοι,εκτός αν έχουν κάποιο συγκεκριμένο concept που οδηγεί στην πολυσυλλεκτικότητα.Θέλω να έχω μια ανθρώπινη σχέση με τους συνεργάτες μου.Γι αυτό με τα παιδιά είμαστε αδελφικοί φίλοι, μαζί ζούμε και μαζί κάνουμε μουσική κι έτσι η μουσική είναι προϊόν της σχέσης μας...αν δεν είχαμε αυτη τη σχέση μεταξύ μας δε θα μπορούσαμε να κάνουμε μουσική.Είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργεί μ΄αυτό τον τρόπο και ξέρω ότι δε θα μπορούσα ποτέ να μπω σε μια άλλη διαδικασία...


Θα μπορούσες να μας σκιαγραφήσεις αυτη την παρέα,τους δυο σταθερούς αλλα και τους υπόλοιπους νέους συνεργάτες,τις κοινές σας πεποιθήσεις για τη μουσική και το τραγούδι και τον τρόπο που δουλεύετε μαζί...;

Νατ.Μποφ.: Η παρέα μας είναι τετραμελής κι αποτελείται απο εμένα τον Κώστα Τσίρκα,το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη.Απλά ο Κώστας Τσίρκας μετά τις ‘’Εκατό Μικρές Ανάσες’’ αποφάσισε ότι ήθελε να κάνει μια παύση και να μη συμμετάσχει στον επόμενό μας δίσκο...Το Θέμη Καραμουρατίδη τον γνωρίσαμε στην ακρόαση της Μικρής Άρκτου...τα demo απο τις ‘’Εκατο Μικρές Ανάσες΄΄ έγιναν στο σπίτι του με τον ίδιο να παίζει πιάνο...γενικά υπήρχε απο την αρχή ένα πολύ φιλικό κλίμα και μια εξαιρετική χημεία μεταξύ μας. Με τα παιδιά ζούμε μαζί,είμαστε κάθε μέρα μαζί εδω και πολλά χρόνια και πρίν κάνουμε δίσκο.Πρώτα περνάμε καλά και μετά κάνουμε μουσική δηλαδή το επάγγελμα είναι αποτέλεσμα της προσωπικής μας ευχαρίστησης μέσα απο τη φιλική μας σχέση.Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε δουλεύουμε επαγγελματικά...υπάρχουν στη σχέση και τη δουλειά μας και στιγμές έντασης και πίεσης,όπως συμβαίνει εξάλλου και σε κάθε οικογένεια γιατι εμεις νιώθουμε ότι είμαστε μια οικογένεια κι ελπίζω να είμαστε έτσι για πάντα...
Σε όλες τις παραστάσεις ο Θέμης επιμελείται τις ενορχηστρώσεις και παίζει πιάνο,ενώ ο Γεράσιμος έχει την γενικότερη καλλιτεχνική επιμέλεια.Έχουμε μια συγκεκριμένη μπάντα,έναν άνθρωπο που επιμελείται τα video-γιατι υπάρχει video art σε προβολή σε κάθε μας παράσταση- τα οποία έχουν ένα συγκεκριμένο concept απο έναν εξαιρετικό κινηματογραφιστή,τον Παντελή Φραντζή...Επίσης υπάρχει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος που επιμελείται το φωτισμό και τον ήχο...υπάρχει γενικότερα ένα πολύ συγκεκριμένο σχήμα με παρείστικο κλίμα, μέσα στο οποίο μ ΄αρέσει να δουλεύω...



Στην εποχή ,δηλαδή, των αταίριαστων συνεργασιών αλλα και των συχνών φαινομένων διάλυσης συγκροτημάτων που οδηγεί σε ατομικές καλλιτεχνικές πορείες επιμένετε-μαζί με το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη-στη λογική της παρέας στη ζωή και στην καλλιτεχνική δημιουργία.Πιστεύεις ότι μέσα απο αυτη τη διαδικασία δημιουργούνται πιο αληθινά και ειλικρινή τραγούδια;

Νατ.Μποφ.: Ακριβώς.Θεωρώ ότι τα τραγούδια που φτιάχνονται στις εταιρείες-κάποιες φορές χωρίς να έχουν συναντηθεί οι καλλιτέχνες πριν απο τη συνεργασία- μπορεί να είναι σπουδαία λόγω της αξίας των συντελεστών αλλα νομίζω ότι πάντα θα λείπει η ανθρώπινη επαφή και η χημεία...Σ΄αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει σύμφωνα μ’ αυτα που έχω βιώσει...άλλωστε κάθε άνθρωπος σχηματίζει την άποψή του σύμφωνα με τα βιώματά του...εγω δηλαδη νιώθω ότι δε θα μπορούσα να κάνω ένα δίσκο υπο άλλες συνθήκες...Θεωρώ ότι αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνεται η μουσική κι αυτό αποδεικνύεται απο το γεγονός ότι τα περισσότερα μεγάλα πράγματα έχουν γίνει μέσα απο αυτη τη διαδικασία...
Όσον αφορα τα συγκροτήματα που οδηγούνται στη διάλυση αυτό οφείλεται στο ότι οι σχέσεις των ανθρώπων πολλές φορές ναυαγούν....Μπορεί κάποιο συγκρότημα να ξεκινήσει έχοντας ένα στόχο και στην πορεία να διαπιστώσει ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα και να αποφασίσει να κάνει κατι διαφορετικό...δεν είναι απαραίτητα αποτέλεσμα κακών προθέσεων...έχω γνωρίσει καλλιτέχνες απο συγκροτήματα που οδηγήθηκαν σε διάλυση, οι οποίοι εκτιμούν πολύ ο ένας τον άλλο,απλα δε δουλεύουν πια μαζί και καθένας έχει θέσει τους δικούς του στόχους...



Η συνέχεια στον ''Ορφέα'' www.e-orfeas.gr

Κωνσταντινούπολη: Μια Πόλη μέσα μου...

Κωνσταντινούπολη...Istanbul... Δυο ονομασίες για μια πόλη που εναλλάσσονται σε μια λεπτή ισορροπία δυο διαφορετικών θρησκειών και πολιτισμών, μια λεπτή ιστορική ισορροπία δυο λαών η σχέση των οποίων στιγματίστηκε, δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται στην πορεία των χρόνων. Η Κωνσταντινούπολη είναι η μόνη πόλη στον κόσμο που βρίσκεται επί δύο ηπείρων, της Ευρώπης και της Ασίας. Μια Πόλη επι δύο ηπείρων να υποδηλώνει τη διελκυστίνδα των αντίθετων δυνάμεων που προσπαθούν να κατευθύνουν τη γειτονική χώρα απο τη μια πλευρά στην ευρωπαϊκή της προοπτική κι απο την άλλη στα βάθη της Ανατολής...Ο Κεράτιος κόλπος χωρίζει την ευρωπαϊκή πόλη σε δύο τμήματα: την αρχαία πόλη (Eminonu) προς το νότο, τον Γαλατά (Galata) και την αρχαία Πέρα (Beyoğlu) προς το βορρά - δηλαδή δεξιά του Κεράτιου, και τέλος απέναντι επί της ασιατικής ακτής το Σκουτάρι (Üsküdar).
Η Κωνσταντινούπολη προσεγγίζοντάς την απο ψηλά αποκαλύπτει ήδη τις ομορφιές της που ξεπροβάλλουν γύρω απο το Βόσπορο και τον Κεράτιο Κόλπο.Ομορφιές και εικόνες που ανακαλύπτει ο επισκέπτης απο κοντά πια με τις επισκέψεις του στην Πόλη,με τη φωτογραφική μηχανή να προσπαθεί μηχανικά να συνθέσει τον πίνακα της: τα τείχη της πόλης, την Αγια Σοφία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι,το Μπλε Τζαμί και το Τοπ Καπί, τη γέφυρα του Γαλατά και στο βάθος τη γέφυρα του Βοσπόρου,το παλάτι Ντολμαμπαχτσέ και τις πύλες απ' όπου έμπαινε στο λιμάνι ο Σουλτάνος με την αυτοκρατορική λέμβο, το τέμενος Σουλεϊμανιγιέ...
Το ενδιαφέρον του Έλληνα επισκέπτη επικεντρώνεται στην Αγ. Σοφιά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι, ως σύμβολα του χριστιανισμού στην πορεία των χρόνων και μεσα ,πλέον, σε μια μουσουλμανική πόλη.Η υποβλητική κατασκευή της Αγ.Σοφιάς-σε αρχιτεκτονικό ρυθμό βασιλικής με τρούλο με τον τρούλο να δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα κομμάτι ουρανού που κρέμεται στη γη- καθηλώνει σώματα και ψυχές....Τα ψηφιδωτά με τις χριστιανικές μορφές που ξεπροβάλλουν πίσω απο τις επικαλύψεις των μουσουλμανικών συμβόλων μοιάζουν να υποδηλώνουν την επιβολή της ιστορίας στις βουλές των ανθρώπων. Απο την άλλη η ατμόσφαιρα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο,στην εκκλησία του Αγ.Γεωργίου και στην ευρύτερη συνοικία του Φαναρίου-που είναι συνειδητά απομονωμένη απο το τουρκικό καθεστώς-είναι κατανυκτική και το περιβάλλον υποβλητικό προκαλώντας συναισθήματα που ξεπερνούν τη σχέση και τη στάση που έχει καθένας απέναντι στο χριστιανισμό.Το προσκύνημα και η συγκέντρωση σ’ αυτα τα δυο σύμβολα του χριστιανισμού είναι για τους Έλληνες της Πόλης δήλωση σύμπνοιας και αλληλεγγύης απέναντι σ ΄ένα καθεστώς που εχθρεύεται τα θρησκευτικά συναισθήματά τους,και απο την άλλη για τους Έλληνες επισκέπτες αποτελεί φόρο τιμής στην Ιστορία. Είναι ακόμα έντονες οι εικόνες και τα συναισθήματα μου απο την επίσκεψη στην Αγ.Σοφιά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο...εικόνες φορτισμένες απο τις ιστορικές αναφορές ,απο έναν ιστορικό συναισθηματισμό που υποβάλλει κάθε Έλληνα ανεξάρτητα απο την πίστη και τη σχέση του με τη θρησκεία.
Εκτός απο τα σύμβολα του χριστιανισμού η επίσκεψη στους χώρους προσκυνήματος των μουσουλμάνων αλλά και στα άλλα μνημεία-σύμβολα της τουρκικής ιστορίας αποτελεί για τον επισκέπτη μια μοναδική ευκαιρία να έρθει σε επαφή με το μουσουλμανισμό και να γνωρίσει τις θρησκευτικές συνήθειες και τον πολιτισμό του γειτονικού λαού. Η επίσκεψη στο παλάτι των Σουλτάνων Τοπ Καπί αλλα και στα ανάκτορα του Ντολμαμπαχτσε φέρνει τον επισκέπτη σε επαφή με το μεγαλείο και τη χλιδή της ζωής των Σουλτάνων.Το Μπλε Τζαμί ή Τζαμί του Σουλτάνου Αχμέτ (στα τούρκικα Sultanahmet Camii) είναι το ωραιότερο και μεγαλύτερο τζαμί στην Κωνσταντινούπολη, ξακουστό και για την αρμονία του και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της Ισλαμικής αρχιτεκτονικής παγκοσμίως .
Πέρα απο τα αξιοθέατα και τα μουσεία της Πόλης αξίζει κανείς να επισκεπτεί τη Σκεπαστή Αγορά (Καπαλί Τσαρσί), έναν πολύχρωμο λαβύρινθο με 4.500 δρομάκια, γεμάτο μικρά μαγαζάκια.Η Σκεπαστη Αγορά αποτελεί μια μοναδική εμπειρία κλειστού παζαριού όπου ο επισκέπτης χάνεται μέσα στα στενά σοκάκια,κι έχει να επιλέξει απο μια μεγάλη ποικιλία εμπορευμάτων απο πάρα πολλά μικρά μαγαζιά και να μυηθεί στη φιλοσοφία του παζαριού.Αφήνοντας πίσω του τη Σκεπαστή Αγορά και κατηφορίζοντας προς την πολυσύχναστη γέφυρα του Γαλατά, ο επισκέπτης μπορει να περπατήσει στην προκυμαία,να κάνει μια στάση στο Τζαμί των Περιστεριών και το Αιγυπτιακό Παζάρι και να ψωνίσει εξωτικά μπαχαρικά. Μια μοναδική ποικιλία χρωμάτων,αρωμάτων και γεύσεων απο τρόφιμα,γλυκά,τσάι και μπαχαρικά μυεί τον επισκέπτη στα προϊόντα της Ανατολής και τον προκαλεί να γνωρίσει τη γευστική εμπειρία της Πολίτικης Κουζίνας.Μετα απο το Αιγιαπτιακο Παζάρι μπορεί κανείς να διασχίσει τη γέφυρα του Γαλατά προς τη συνοικία Μπέγιογλου (Πέραν), όπου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα έμεναν οι Ευρωπαίοι κάτοικοι. Στενά ανηφορικά δρομάκια οδηγούν στον πολυσύχναστο και γεμάτο καταστήματα πεζόδρομο Istiklal Caddesi που καταλήγει στην Πλατεία Ταξίμ, το σύγχρονο κέντρο της πόλης.Πρόκειται για μια συνοικία στα πρότυπα των συνοικιών άλλων ευρωπαικών πόλεων,με εικόνες διαμετρικά αντίθετες με άλλες υποβαθμισμένες και φτωχές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης.Αρκεί να περπατήσει κανείς στις φτωχικές συνοικίες της πόλης με τα στενά-υγρά το χειμώνα-σοκάκια και τις παλιές κατοικίες για να συνειδητοποιήσει το μέγεθος των αντιθέσεων που ενυπάρχουν στην πόλη αυτή. Όσο εντυπωσιακή είναι η περιήγηση στα αξιοθέατα της πόλης κατα τη διάρκεια της ημέρας άλλο τόσο μαγευτική είναι η εικόνα της Κωνσταντινούπολης τη νύχτα...απο διάφορες συνοικίες της Πόλης μπορεί κανείς να αντικρύσει την Πόλη φωτισμένη και τα νυχτερινά καράβια που περνούν τα στενά του Βοσπόρου απολαμβάνοντας το παραδοσιακό τουρκικο τσαι ή ναργιλέ.
Το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη είναι ένα ταξίδι στην Ιστορία,ένα προσκύνημα στην ιστορία...ένα ταξίδι σε μια χώρα, σε μια πόλη που συνορεύει με την ψυχή και την ιστορική μνήμη των Ελλήνων...η πιο χαρακτηριστική ταξιδιωτική εμπειρία για έναν Έλληνα που προσφέρεται για συμφιλίωση με την Ιστορία αλλα και ταυτόχρονα μια ευκαιρία μύησης σε μια άλλη κουλτούρα που κυριαρχείται απο το μουσουλμανισμό.Είναι μια πόλη στην οποία νιώθεις ότι έχεις ταξιδέψει ξανά μέσα απο τις φορτισμένες διηγήσεις και τις χρωματισμένες με ισχυρές δόσεις πατριωτισμού ιστορικές αναφορές.


Ασκήσεις ιστορίας στα στενά του Βοσπόρου,στην Πόλη των αντιθέσεων,στην Πόλη που ζει μέσα μας,μέσα μου...


Δημοσίευση στο περιοδικό Ως3 στο τεύχος Μαρτίου (www.os3.gr)

Αργοπεθαίνει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος

της συνήθειας,

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα

τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει

και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.



Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο

και τα διαλυτικά σημεία στο " ι "

αντί ενός συνόλου συγκινήσεων

που κάνουν να λάμπουν τα μάτια ,

που μετατρέπουν ένα χασμουρητό

σε ένα χαμόγελο,

που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος

και στα συναισθήματα.



Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,

όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα

για την αβεβαιότητα

για να κυνηγήσει ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του

τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του

να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.



Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,

όποιος δεν διαβάζει,

όποιος δεν ακούει μουσική,

όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.



Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του

παραπονούμενος για τη τύχη του

ή για την ασταμάτητη βροχή.



Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του

πριν την αρχίσει,

όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.



Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη

από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή

θα οδηγήσει στην επίτευξη

μιας λαμπρής ευτυχίας.



Pablo Neruda